ب ـ على و حسن و حسين و نُه تن از نسل حسين عليهم السلام

۱۱۴.امام حسين عليه السلام :مردى خدمت امير مؤمنان عليه السلام آمد و گفت : اى ابو الحسن! تو را «امير مؤمنان» مى خوانند . چه كسى تو را بر ايشان امير كرده است؟
فرمود : «خداوند عز و جل مرا بر آنان امير كرده است» .
آن مرد نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! آيا على راست مى گويد كه خدا او را بر خلقش امير كرده است؟
پيامبر صلى الله عليه و آله در خشم شد و فرمود : «على با ولايتى كه خداوند عز و جل بر فراز عرش خود ، براى او برقرار ساخت و فرشتگان را بر آن گواه گرفت، امير مؤمنان است . على خليفه خدا و حجّت خداست . او پيشواى مسلمانان است . اطاعت از او ، به اطاعت خدا گره خورده است و نافرمانى از او ، به نافرمانى از خدا پيوند خورده است . هر كه او را نشناسد ، مرا نشناخته ، و هر كه او را بشناسد ، مرا شناخته است . هر كه امامتِ او را انكار كند ، نبوّت مرا انكار كرده ، و هر كه اميرىِ او را نفى كند ، رسالت مرا نفى كرده است . هر كه برترىِ او را رد كند ، از من كاسته است ، و هر كه با او بجنگد ، با من جنگيده است، و هر كه او را دشنام دهد ، مرا دشنام داده است ؛ چرا كه او از من است و از سرشت و گِل من آفريده شده است ، و او شوهر دخترم فاطمه و پدر دو فرزندم حسن و حسين است».
سپس فرمود : «من و على و فاطمه و حسن و حسين و نُه تن از نسل حسين ، حجّت هاى خدا بر خلق اوييم . دشمنان ما دشمنان خدا و دوستان ما دوستان خدايند» .

۱۱۵.امام رضا عليه السلامـ به نقل از پدرانش عليهم السلام ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «هر كس دوست دارد كه به دين من چنگ زند و پس از من ، بر كشتى نجات بنشيند ، به على بن ابى طالب اقتدا كند، و با دشمن او دشمنى و با دوست او دوستى ورزد؛ چرا كه او ، هم در
زندگى ام و هم پس از مرگم ، وصىّ من است. او جانشين من در ميان امّتم و پيشواى هر مسلمانى و امير هر مؤمنى پس از من است. سخن او ، سخن من است و فرمان او ، فرمان من و نهى او ، نهى من و پيرو او ، پيرو من و ياور او ، ياور من، و آن كه از يارى دادن به او دست كشد ، از يارى دادن به من دست كشيده است» .
سپس فرمود : «هر كس پس از من، از على جدا شود ، در روز قيامت ، نه او مرا مى بيند و نه من او را مى بينم . هر كس با على مخالفت ورزد ، خداوند ، بهشت را بر او حرام مى گرداند و جايگاهش را آتش قرار مى دهد و اين ، بد فرجامى است . هر كس على را تنها بگذارد ، خداوند ، او را در آن روزى كه به پيشگاهش مى رود ، تنها مى گذارد ، و هر كس على را يارى دهد ، خداوند، او را در روزى كه به ديدارش مى رود ، يارى مى رساند و هنگام پرسش ، حجّتش را به او القا مى كند» .
سپس فرمود : «حسن و حسين ، پيشوايان امّت من پس از پدرشان، و آقاى جوانان بهشت اند . مادرشان بانوى بانوان جهان است و پدرشان سَروَر اوصيا . از نسل حسين ، نُه امام اند كه نهمينِ آنان ، قائم از فرزندان من است . فرمانبرى از آنان ، فرمانبرى از من است و نافرمانى آنان ، نافرمانى من . از انكار كنندگانِ فضيلت و برترى آنان و از كسانى كه پس از من حرمت ايشان را زير پا نهند ، به خدا شِكوه مى كنم! و خداوند خود ، براى حمايت و يارى عترتم و امامان امّتم ، و براى انتقام گرفتن از منكرانِ حقّ آنان ، بسنده است، «و به زودى ، كسانى كه ستم كردند ، خواهند دانست كه به چه بازگشتگاهى باز مى گردند» » .