۱۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مركز بهشت ، از آنِ من و اهل بيت من است .

۱۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من درخت هستم و فاطمه شاخه آن است و على ، لقاح (مايه بارورى) آن و حسن و حسين ، ميوه آن اند و شيعيان ما برگ هاى آن هستند . ريشه اين درخت در فردوس برين قرار دارد و ديگر قسمت هاى آن در ديگر قسمت هاى بهشت است .

۱۷۸.مسند ابن حنبلـ به نقل از حذيفه ـ :مادرم از من پرسيد : از چه هنگام پيامبر صلى الله عليه و آله را نديده اى؟
به او گفتم : از فلان وقت .
او به من ناسزا گفت و دشنامم داد . به او گفتم : رهايم كن . من نزد پيامبر صلى الله عليه و آله مى روم تا نماز مغرب را با او بگزارم و او را رها نخواهم كرد تا براى من و تو طلب آمرزش كند .
خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله رسيدم و نماز مغرب را با ايشان گزاردم و پيامبر صلى الله عليه و آله نماز عشا را هم خواند . ايشان سپس باز گشت و كسى در سر راه با ايشان برخورد و با ايشان زمزمه اى كرد و رفت . من در پى ايشان رفتم. ايشان صداى مرا شنيد و فرمود : «تو كيستى؟» .
گفتم : حذيفه .
فرمود : «چه مى خواهى؟» .
من ماجرا را باز گفتم . «خداوند ، تو و مادرت را بيامرزد !» . سپس فرمود : «آيا كسى را كه اندكى پيش بر سر راه من قرار گرفت ، ديدى؟» .
گفتم : آرى .
فرمود : «او فرشته اى از فرشتگان بود كه پيش از امشب به زمين فرود نيامده بود و از پروردگار ، اذن خواسته بود تا بر من درودى فرستد و مژده ام دهد كه حسن و حسين ، سَرور جوانان بهشتى اند و فاطمه بانوى زنان بهشتى است . خداوند، از آنان خشنود باد!» .