۲۴۱.التوحيدـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ :از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود : «همانا خداوند عز و جل خلقى از رحمت خود دارد كه آنها را از نور و رحمتش خلق كرده است ، از رحمتش براى [پراكندن] رحمتش . آنها به اذن او، چشم بيناى خداوندى و گوش شنوا و زبان گوياى او در ميان خلايق اند و معتمدان اويند در آنچه فرو فرستاده از هر دليل و انذار و حجّتى . خداوند به سبب آنها بدى ها را محو مى كند ، ستم را كنار مى زند ، رحمت را فرو مى فرستد ، مرده را زنده مى گرداند و زنده را مى ميراند و با ايشان خلقش را مى آزمايد و در پرتو وجود آنها ، در ميان خلقش داورى مى كند» .
گفتم : قربانت گردم! اينان، كيان اند؟
فرمود : «اوصيا» .
۲۴۲.امام هادى عليه السلامـ در زيارت جامعه كه با آن ، امامان عليهم السلام را زيارت مى كنند ـ :درود و رحمت و بركات خدا بر جايگاه هاى شناخت خدا و جايباش هاى بركت خداوندى و كان هاى حكمت خدا و حافظان سرّ خدا و حاملان كتاب خدا و اوصياى پيغمبر خدا و نسل پيامبر خدا !
توضيح
احاديثى كه دلالت دارند كه امامانِ اهل بيت ، همان جانشينان پيامبر صلى الله عليه و آله اند ، بسيار فراوان اند . ابو جعفر محمّد بن على بن حسين بن بابويه قمى (شيخ صدوق) مى گويد : اخبار صحيح با اسانيد خدشه ناپذير، حاكى از آن اند كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به امر خداوند ، على بن ابى طالب را وصى قرار داد و على بن ابى طالب، حسن را و حسن، حسين را و حسين، على بن الحسين را و على بن الحسين، محمّد بن على الباقر را و محمّد بن على باقر، جعفر بن محمّد الصادق را و جعفر بن محمّد الصادق، موسى بن جعفر را و موسى بن جعفر، پسرش على بن موسى الرضا را و على بن موسى الرضا پسرش محمّد بن على التقى را و محمّد بن على، پسرش على بن محمّد الهادى را و على بن محمّد، پسرش حسن بن على عسكرى را و حسن بن على، پسرش حجّت خدا و بر پا دارنده حق را كه [مهدى امّت است و] اگر از دنيا يك روز بيشتر باقى نمانده باشد ، خداوند، اين روز را آن قدر بلند مى گرداند تا او خروج كند و زمين را همان گونه كه از ظلم و ستم آكنده شده ، از عدل و داد ، بياكَنَد . درود خدا بر او و پدران پاكش!
