۲۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـ :اى على! تو و اوصيا از نسل تو ، اعرافِ ميان بهشت و دوزخ هستيد كه بدان وارد نمى شود ، مگر كسى كه شما را بشناسد و شما هم او را بشناسيد ، و به آتش وارد نمى شود ، مگر كسى كه شما را [بر حق] نشناسد و شما هم او را [بر صراط حق] نشناسيد .
۲۸۷.امام على عليه السلام :همانا امامان ، كارگزاران خدايند در ميان خلق او و كدخدايان او در ميان بندگانش . به بهشت وارد نمى شود ، مگر كسى كه آنها را بشناسد و ايشان هم او را بشناسند و به آتش وارد نمى شود ، مگر كسى كه آنها را نشناسد و آنها هم او را نشناسند .
۲۸۸.امام على عليه السلام :اوصيا، صاحبان صراط اند و بر آن ايستاده اند . به بهشت وارد نمى شود ، مگر كسى كه آنها را بشناسد و آنها هم او را بشناسند ، و به آتش وارد نمى شود ، مگر كسى كه ايشان را نشناسد و آنها هم او را نشناسند ؛ زيرا آنها كدخدايان خدايند و خداوند، هنگام گرفتن پيمان از ايشان، اوصيا را بديشان شناسانده است و در كتابِ خود، چنين توصيفشان كرده است : «و بر اعراف (بلندى هاى حايل ميان بهشت و دوزخ) مردانى هستند كه هر يك را به سيمايشان مى شناسند» . آنها گواهانِ دوستان خودند و پيامبر ، گواه بر ايشان است .
۲۸۹.تفسير العيّاشىـ به نقل از هِلقام ـ :از امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خداوند : «و بر اعراف، مردانى هستند كه هر يك را از سيمايشان مى شناسند» پرسيدم كه: مقصود از «و بر اعراف، مردانى هستند» چيست؟
امام عليه السلام فرمود : «آيا شما كدخدايانى را بر قبيله هايتان نمى گماريد تا نيكوكار و بدكردار ايشان را شناسايى كنند؟» .
گفتم : آرى .
فرمود : «ما همان مردانى هستيم كه هر يك را از سيمايشان مى شناسيم» .
