۳۲۱.المناقب، خوارزمىـ به نقل از ابو بكر ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را كه خيمه اى برپا كرده و بر كمان عربى تكيه داده بود و در آن خيمه ، على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام بودند . فرمود : «اى گروه مسلمانان! من با هر كه با اهل خيمه (على ، فاطمه ، حسن و حسين عليهم السلام ) آشتى در پيش گيرد، آشتى در پيش مى گيرم و با هر كه با ايشان سرِ جنگ داشته باشد ، سر جنگ دارم و دوستدار كسى هستم كه دوستدار آنهاست . آنها را دوست ندارد ، مگر انسان نيك بخت حلال زاده و آنها را دشمن نمى دارد ، مگر نگون بختِ ناپاك زاده» .

۳۲۲.امام زين العابدين عليه السلام :روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نشسته بود و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام نزد او بودند ، كه فرمود : «سوگند به كسى كه مرا به حق مژده رسان بر انگيخت ، بر روى زمين ، هيچ كس نزد خداوند عز و جل محبوب تر و گرامى تر از ما نيست . خداوند ـ تبارك و تعالى ـ نام مرا از يكى از نام هاى خودش مشتق ساخت ؛ او محمود است و من محمّدم . اى على! خداوند ، نام تو را از نام هاى خود، مشتق ساخته است ؛ اوست علىِ اعلا و تويى على . و تو ـ اى حسن ـ ، خداوند، نامت را از نام هاى خود بر گرفته ؛ او محسن است و تو حسن هستى . و تو ـ اى حسين ـ ، خداوند ، نام تو را نيز از نام هاى خود گرفته؛ او ذوالإحسان است و تو حسين هستى . و تو ـ اى فاطمه ـ ، خداوند ، نام تو را نيز از نام هاى خود بر گرفته؛ او فاطر است و تو فاطمه اى» .
سپس فرمود : «خدايا! تو را گواه مى گيرم كه با هر كه با ايشان آشتى در پيش گيرد، آشتى در پيش مى گيرم و با هر كه با ايشان سر جنگ داشته باشد ، سر جنگ دارم و دوستدار كسى هستم كه ايشان را دوست داشته باشد و كينه كسى را در دل دارم كه كينه ايشان را در دل دارد و دشمن كسى هستم كه دشمن آنهاست و دوست كسى هستم كه دوست آنهاست ؛ زيرا آنها از من اند و من از آنهايم» .