۱۱۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حسن و حسين ، پس از پدرشان، امامان امّت من و سَرور جوانان اهل بهشت اند و مادر آن دو ، بانوى زنان جهان است و پدرشان سَرور اوصياست . از نسل حسين ، نُه امام پديد مى آيد كه نهمين ايشان ، قائم از نسل من است . اطاعت از آنان، اطاعت از من است و نافرمانى از آنان، نافرمانى از من است . به خدا شكايت مى برم از كسانى كه فضل ايشان را انكار كنند و پس از من ، حرمت آنان را بشكنند و كافى است كه خدا پشتيبان و ياور عترت و امامان امّت من باشد و انتقام گيرنده از منكران حقّ آنان «و كسانى كه ستم كرده اند ، به زودى خواهند دانست كه چه فرجامى در انتظار آنان است» .

۱۱۶۲.كفاية الأثرـ به نقل از جنادة بن ابى اميّه ـ :هنگامى كه حسن بن على عليه السلام در بستر بيمارى ـ كه به درگذشت ايشان انجاميد ـ افتاده بود ، بر ايشان وارد شدم ، در حالى كه در برابرش تَشتى بود و ايشان بر اثر زهرى كه معاويه ـ خدايش لعنت كند ـ به او خورانده بود ، در آن تشت ، خون استفراغ مى كرد و پاره هاى جگرش از دهانش خارج مى شد . گفتم : مولاى من! چرا خودتان را معالجه نمى كنيد؟
فرمود : «اى عبد اللّه ! مرگ را با چه علاج كنم؟!» .
گفتم : إنّا للّه و إنّا إليه راجعون .
ايشان سپس رو به من كرد و فرمود : «به خدا سوگند ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به ما سفارش فرمود كه اين امر (پيشوايى امّت) را دوازده امام از نسل على و فاطمه عليهماالسلامبه عهده خواهند گرفت و هيچ يك از ما نيست، مگر اين كه يا زهر خورانده مى شود و يا كشته مى شود» .
در اين هنگام ، من تَشت را برداشتم و ايشان ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ تكيه داد .