۱۲۲۰.امام حسن عليه السلامـ در سخنى با سفيان بن ابى ليلى ـ :بشارتت باد، اى سفيان ؛ زيرا دنيا نيكوكار و بدكار را در خود جاى مى دهد تا اين كه خداوند ، پيشواى حق از خاندان محمّد صلى الله عليه و آله را بفرستد .

۱۲۲۱.امام حسن عليه السلامـ در خطبه روز جمعه ـ :خداوند ، هيچ پيامبرى نفرستاد ، مگر اين كه براى او نقيبى و قومى و خانواده اى برگزيد . سوگند به آن كه محمّد صلى الله عليه و آله را به حق پيامبر كرد ، هيچ كس نيست كه حقّ ما اهل بيت را كم گزارد ، مگر اين كه خداوند ، به همان مقدار، از عمل او مى كاهد و هيچ دولتى بر ضدّ ما نيست ، مگر اين كه عاقبت ، از آنِ ما خواهد بود «و قطعاً پس از چندى، خبر آن را خواهيد دانست» .

۱۲۲۲.امام باقر عليه السلام :در كتاب على ـ كه به املاى رسول خدا صلى الله عليه و آله و خطّ على عليه السلام است ـ آمده است : «همانا زمين از آنِ خداست و آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد ، به ارث مى دهد و عاقبت ، از آنِ پرهيزگاران است» . من و اهل بيتم، همان كسانى هستيم كه خداوند ، زمين را به ما به ارث مى دهد و ماييم پرهيزگاران و زمين ، تماماً از آنِ ماست . پس هر يك از مسلمانان، زمينى را احيا كند ، بايد آبادش سازد و ماليات آن را به امامِ از اهل بيت من بپردازد و هر چه از آن زمين استفاده كند و بخورد ، حقّ اوست و اگر زمين را رها سازد يا خرابش كند و بعد از او مَرد ديگرى از مسلمانان آن را بگيرد و آباد و احيايش نمايد ، او نسبت به آن زمين از كسى كه آن را رها كرده ، سزاوارتر است و بايد مالياتش را به امامِ از خاندان من بپردازد و هر چه از آن زمين استفاده كند ، حقّ اوست، تا زمانى كه قائمِ از خاندان من با شمشير ظهور كند . در اين زمان ، او آن اراضى را تصرّف مى كند و جلوى آنها را مى گيرد و تصرّف كنندگانشان را از آنها اخراج مى كند ـ همان گونه كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله زمين ها را تصرّف و آنها را حفظ كرد ـ مگر زمين هايى كه در دست شيعيان ما باشد كه آن زمين ها را با آنان قرار داد اِقطاع مى بندد و زمين را در دست ايشان باقى مى گذارد» .