۱۲۲۳.الكافىـ به نقل از ابو بكر حضرمى ـ :هنگامى كه امام باقر عليه السلام را به شام نزد هشام بن عبد الملك بردند و به دربارش رسيد ، هشام به ياران خود و امويان حاضر در مجلس گفت : وقتى ديديد من ، محمّد بن على را توبيخ كردم و سپس خاموش شدم ، هر يك از شما نيز رو به او كنيد و توبيخ و سرزنشش نماييد . سپس دستور داد كه به امام عليه السلام اجازه ورود دهند . چون امام باقر عليه السلام وارد شد ، با دست به همگان اشاره كرد كه : سلام بر شما ! و بدين ترتيب به همه سلام كرد و سپس نشست . از آن جا كه به هشام به عنوان خليفه، سلام نكرد و بى اجازه نشست ، هشام شروع به توبيخ و سرزنش ايشان كرد و از جمله گفت : اى محمّد بن على! هميشه يك نفر از شما خاندان ، ميان مسلمانان اختلاف انداخته و آنها را به سوى خود دعوت كرده و از روى بى خردى و نادانى ، خود را امام دانسته است .
هشام تا جايى كه توانست، امام عليه السلام را توبيخ و نكوهش كرد و چون خاموش شد ، حاضران ، يكى پس از ديگرى تا آخرين نفر به توبيخ و نكوهش ايشان پرداختند . وقتى همه آنها ساكت شدند ، امام عليه السلام برخاست و فرمود : «اى مردم! به كجا مى رويد و مى خواهند شما را به كجا ببرند؟! به وسيله ما (خانواده) بود كه خداوند ، پيشينيان شما را هدايت كرد و [كار هدايتِ] آيندگانِ شما نيز به وسيله ما انجام مى پذيرد . اگر شما را سلطنتى زودگذر است ، در آينده ما را سلطنتى خواهد بود و پس از حكومت ما حكومتى نخواهد بود ؛ زيرا عاقبت كار ، از آنِ ماست و خداى عز و جل مى فرمايد : «و عاقبت، از آنِ پرهيزگاران است» .

۱۲۲۴.امام باقر عليه السلام :براى بنى اميّه، سلطنتى است كه مردم نمى توانند مانع آن شوند و براى اهل حق، دولتى است كه چون [زمانش] فرا رسد ، خداوند، آن را به هر يك از ما اهل بيت كه بخواهد ، مى سپارد . پس هر يك از شما آن دولت را درك كند ، نزد ما مقامى والا خواهد داشت و هر كه پيش از آن ، خداوند، جانش را بستاند ، اجرش با خدا خواهد بود .