۱۲۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پرچم هايى سياه از جانب مشرق زمين خواهد آمد كه دل هاى صاحبان آنها به استوارى تكّه هاى آهن است . پس هر كس نداى آنان را شنيد ، به ايشان بپيوندد و با آنها بيعت كند ، حتّى اگر ناچار باشد از روى يخ ، سينه خيز بگذرد .

۱۲۳۴.امام باقر عليه السلام :گويى مردمى را مى بينم كه در مشرق زمين قيام كرده اند و حق را مطالبه مى كنند ؛ امّا به آنان داده نمى شود و باز مطالبه مى كنند ؛ ولى باز هم به آنان نمى دهند و چون وضع را اين گونه ديدند ، شمشيرهاى خود را از نيام مى كشند و در اين زمان ، آنچه را طلب كرده اند ، به آنان مى دهند ؛ امّا آن را نمى پذيرند تا اين كه برخيزند و آن را به صاحب [و امام زمانِ] شما دهند . كشتگانِ آنان شهيدند . بدانيد كه اگر من آن زمان را درك كنم ، جانم را براى صاحب اين امر نگه مى دارم .

۱۲۳۵.امام على عليه السلام :زهى بر تو، اى طالَقان! خداى عز و جل در آن جا گنج هايى دارد كه از زر و سيم نيستند ؛ بلكه در آن ، مردان مؤمنى هستند كه خداوند را چنان كه بايد ، شناخته اند . اينان ، ياران مهدى عليه السلام در آخر الزمان هستند .

۱۲۳۶.امام حسن عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله از بلايى ياد كرد كه اهل بيتش عليهم السلام تا زمانى كه خداوند ، پرچم هاى سياهى را از مشرق مى فرستد ، مى بينند . هر كس آنها را يارى دهد ، خداوند، يارى اش مى رساند و هر كس تنهايشان گذارد ، خداوند، او را تنها و بى ياور مى گذارد . صاحبان اين پرچم ها ، نزد مردى كه همنام من است، مى روند و زمام امور خود را به دست او مى سپارند و خداوند ، او را پشتيبانى مى كند و نصرتش مى دهد .