۱۲۷۱.امام صادق عليه السلامـ در وصف گزافه گويان ـ :بعضى از آنها دروغ هايى مى گويند كه حتّى شيطان به دروغ آنها احتياج دارد .

۱۲۷۲.الكافىـ به نقل از مفضّل بن عمر ـ :من و شريكم قاسم و نجم بن حطيم و صالح بن سهل در مدينه بوديم و ميان ما در باره ربوبيّت [امام صادق عليه السلام ]مناظره اى در گرفت . به يكديگر گفتيم : چه طور است نزد خودش برويم؟ ما اينك ، نزديك او (امام صادق عليه السلام ) هستيم و از ما هم تقيّه نمى كند . برخيزيد نزد وى برويم .
همگى به راه افتاديم . به خدا سوگند ، هنوز به درِ خانه نرسيده بوديم كه ديديم پاى برهنه و بدون ردا بيرون آمد و در حالى كه موهاى سرش راست شده بود ، مى فرمود : «نه ، نه ، اى مفضّل و اى قاسم و اى نجم! نه ، نه [چنين نيست كه شما مى گوييد]؛ «بلكه بندگانى ارجمندند كه در سخن، بر او پيشى نمى گيرند و خود، به فرمان او كار مى كنند» .

۱۲۷۳.امام صادق عليه السلامـ پس از اين كه يكى از غاليان را نكوهش نمود ـ :به خدا سوگند ، ما نيستيم ، مگر بندگانى كه خداوند ، ما را آفريد و برگزيدمان . نه مى توانيم سودى برسانيم و نه زيانى وارد كنيم . اگر به ما رحم كند ، از رحمت اوست و اگر عذابمان كند ، به واسطه گناهانمان است . به خدا سوگند ، ما را بر خدا حجّتى نيست و با خود از او براتى [براى آزادى از دوزخ ]نداريم . ما نيز مى ميريم و دفن مى شويم و در روز قيامت ، محشور و برانگيخته مى شويم و براى حسابرسى نگهمان مى دارند و بازخواست مى شويم .

۱۲۷۴.رجال الكشّىـ به نقل از صالح بن سهل ـ :من به ربوبيّت امام صادق عليه السلام قائل بودم . روزى خدمت ايشان رسيدم. همين كه چشمش به من افتاد ، فرمود : «اى صالح! به خدا سوگند ، ما بندگانى مخلوق هستيم . ما را پروردگارى است كه عبادتش مى كنيم و اگر عبادتش نكنيم ، عذابمان خواهد كرد» .

۱۲۷۵.بصائر الدرجاتـ به نقل از اسماعيل بن عبد العزيز ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «اى اسماعيل! در وضوخانه برايم آب بگذار» .
من برخاستم و آب گذاشتم . امام عليه السلام رفت كه وضو بگيرد . با خودم گفتم : من در باره او چنين و چنان مى گويم و او به وضوخانه مى رود و وضو مى گيرد! لختى بعد ، ايشان بيرون آمد و فرمود : «اى اسماعيل! ساختمان را بيش از طاقتش بالا مبر كه ويران مى شود . ما را مخلوق بدانيد و آن گاه هر چه خواستيد ، در باره ما بگوييد» .