۱۲۸۵.امام رضا عليه السلامـ در دعاى خود مى فرمود ـ :بار خدايا! من [به خودىِ خود] فاقد حركت و نيرويم ؛ زيرا هيچ توان و نيرويى جز از سوى تو نيست . بار خدايا! من از كسانى كه در حقّ ما چيزى را ادّعا مى كنند كه سزاوار ما نيست ، به درگاه تو بيزارى مى جويم . بار خدايا! من از كسانى كه در باره ما مطالبى مى گويند كه ما خود در حقّ خويش نگفته ايم ، به درگاه تو اعلام بيزارى مى كنم . بار خدايا! آفريدگار ، تويى و فرمان روا تو . تنها تو را مى پرستيم و تنها از تو يارى مى جوييم . بار خدايا! تويى آفريدگار ما و آفريدگار پدران نخستين و پدران آخرين ما . بار خدايا! ربوبيّت ، سزاوار كسى جز تو نيست و اُلوهيّت ، شايسته كسى جز تو نيست . پس لعن خود را نثار نصارا كن كه عظمت تو را پايين آوردند و لعن خود را نثار ديگر مردمانى كن كه اعتقادى همچون آنان دارند .
بار خدايا! ما بندگان تو و زاده بندگان تو هستيم . نه مالك سود و زيانى در حقّ خود هستيم و نه اختيار مرگ و زندگى و حشر و نشر خود را داريم . بار خدايا! هر كس بگويد ما خدا هستيم ، به پيشگاه تو از او بيزارى مى جوييم و هر كس معتقد باشد كه كار آفريدن و روزى دادن ، در دست ماست ، به پيشگاه تو از او اعلام بيزارى مى كنيم ، همان گونه كه عيسى عليه السلام از نصارا بيزارى جست . بار خدايا! ما آنان را به چنين عقايدى فرا نخوانده ايم . پس به واسطه عقايد و گفته هاى آنان ، ما را مؤاخذه مفرما و آنچه را در باره ما مى گويند ، بر ما ببخش و «پروردگارا! هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار ؛ زيرا اگر آنان را باقى بگذارى ، بندگانت را گم راه مى سازند و جز پليدكارِ ناسپاس نزايند» .
