۲۵۹.إرشاد القلوبـ به نقل از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ :خداى متعال فرمود : «به عزّت و جلالم سوگند ، من از بنده ام و كنيزم كه مويشان در اسلام سفيده شده است ، شرم دارم كه عذابشان كنم» .
سپس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله گريست . گفته شد : براى چه مى گرييد ، اى پيامبر خدا ؟
فرمود : «به حال كسانى مى گريم كه خدا از عذاب كردن آنان شرم مى كند؛ ولى آنها از نافرمانى او شرم نمى كنند» .

۲۶۰.امام على عليه السلام :من و فاطمه بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وارد شديم . ديدم ايشان به شدّت گريه مى كند . گفتم : پدر و مادرم به فدايت ، اى پيامبر خدا ! چرا مى گريى ؟
فرمود : «اى على! شبى كه به آسمان برده شدم ، زنانى از امّتم را در عذاب شديد ديدم . از حال ايشان ناراحت شدم و براى سختىِ عذاب آنان كه ديدم ، گريه مى كنم» .

۲۶۱.مستدرك الوسائلـ به نقل از اَ نَس ـ :بر پيامبر صلى الله عليه و آله وارد شدم . ديدم بر بوريايى دراز كشيده و آن بوريا بر پهلوى ايشان رد انداخته است . فرمود : «كس ديگرى هم با تو هست ؟».
گفتم : خير .
فرمود : «بدان كه اجلم نزديك شده ، و اشتياقم به ديدار پروردگارم و به ديدار برادرانم ، پيامبران پيش از من ، شدّت گرفته است» .
سپس فرمود : «چيزى نزد من محبوب تر از مرگ نيست ، و مؤمن جز با ديدار خداوند ، آرام نمى گيرد» و آن گاه گريست .
گفتم : چرا گريه مى كنيد ؟
فرمود : «چگونه گريه نكنم ، در حالى كه مى دانم پس از من ، چه بر امّتم نازل مى شود ؟!» .
گفتم : اى پيامبر خدا ! پس از شما چه نازل مى شود ؟
فرمود : «هوس ها» .