۳۴۰.مسكّن الفؤاد :گفته شده است : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله چشمانش اشك مى ريخت و اشك هايش را پاك مى كرد ؛ ولى صدايش شنيده نمى شد .

۳۴۱.صحيح البخارىـ به نقل از عبد اللّه بن عمر ـ :سعد بن عباده در بستر بيمارى افتاد . پيامبر صلى الله عليه و آله به همراه عبد الرحمان بن عوف، سعد بن ابى وقّاص و عبد اللّه بن مسعود به عيادت او رفت . چون بر او وارد شد ، ديد خانواده اش او را در ميان گرفته اند . فرمود : «تمام كرده ؟».
گفتند : خير ، اى پيامبر خدا!
پيامبر صلى الله عليه و آله گريست . حاضران با ديدن گريه پيامبر صلى الله عليه و آله ، گريستند . پس ، فرمود : «گوش مى كنيد ؟ خدا به واسطه اشك چشم ، يا اندوه دل، [شخص را] عذاب نمى كند ؛ بلكه به سبب اين (به زبانش اشاره فرمود) عذاب مى كند يا مورد رحمت قرار مى دهد» .

۳۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نيكو كفن كنيد و مردگانتان را با شيون كردن ، يا ستودن [و تعريف و ستايش هاى بى جا]، يا به تأخير انداختن [اجراى] وصيّت ، يا بريدن پيوند خويشى ، آزار ندهيد و دُيون مُرده را زودتر ادا كنيد و از همسايگان بد ، كناره بگيريد (او را در همسايگى افراد بد، دفن نكنيد) .