۲۱.امام على عليه السلامـ از خطبه ايشان كه پنج روز پس از بيعتش بيان فرمود ـ :بشنويد و در يابيد و توبه كنيد ، و بر خويشتن بگرييد ؛ زيرا «آنان كه ستم كردند، به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه بر خواهند گشت» .
۲۲.امام على عليه السلامـ به انسان ـ :چرا از آنچه براى ديگران دل مى سوزانى ، براى خودت دل نمى سوزانى ؟ بسا شخصى را در آفتاب مى بينى و بر او سايه مى افكنى ، يا گرفتار دردى را مى بينى كه درد، تن او را مى سوزاند و تو از سر مِهر برايش گريه مى كنى . پس چه چيزى تو را بر درد خودت شكيبا ساخته ، و بر مصيبتت بردبار و توانا كرده ، و تو را از گريستن بر جان خويش ـ كه عزيزترينِ جان ها براى توست ـ ، باز داشته است ؟!
۲۳.امام على عليه السلام :بر شما باد ترسى كه دل هايتان را آرام مى سازد ، و خشيتى كه اشك هايتان را سرازير مى گرداند ، و تقوايى كه شما را در روزى كه مبهوتتان مى كند و به رنج و فلاكتتان مى افكند ، رهايى مى بخشد ، روزى كه در آن، هر كس وزن خوبى هايش سنگين و وزن بدى هايش سبُك باشد ، رستگار مى شود .
۲۴.امام على عليه السلامـ در يكى از خطبه هايش ـ :رحمت خدا بر آن كسى كه پروردگار خويش را در نظر گيرد و از گناه دورى كند ، و بر هوس خويش چيره آيد ، و آرزوى خود را دروغ شمرَد ؛ آن كه عنان تقوا بر نفس خويش زند ، و با لگام ترس از
پروردگارش، آن را مهار كند ، و مهارش را به سوى فرمانبرى بكشد ، و از نافرمانى بازش بدارد ... ، در نهان از پروردگارش بترسد ، و اشكش ريزان باشد ، و قلبش تپان .
