۹۳.امام على عليه السلام :گريستن از ترس دورى از خدا ، عبادت عارفان است .

3 / 2

ايمان

قرآن

«و [ نيز ] گناهى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند تا سوارشان كنى [ و ] گفتى: «چيزى پيدا نمى كنم تا بر آن سوارتان كنم» ، بازگشتند و در اثر اندوه ، از چشمانشان اشك فرو مى ريخت كه [ چرا ] چيزى نمى يابند تا [ در راه جهاد ] خرج كنند» .

حديث

۹۴.تفسير القمّى :گريه كنندگان نزد پيامبر خدا آمدند . آنان، هفت نفر بودند : از بنى عمرو بن عوف : سالم بن عُمَير ـ كه به اتّفاق همگان ، در جنگ بدر شركت داشت ـ ، از بنى واقف : هَرَمىّ بن عَمير ، از بنى حارثه : عُليّة بن زيد ـ و او همان كسى است كه آبرويش را صدقه داد و داستانش از اين قرار است كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله [در جنگ تبوك ]دستور داد صدقه بدهند و مردم شروع به آوردن صدقات [و كمك هاى خود] كردند . عُليّه آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! به خدا سوگند، من چيزى ندارم كه صدقه بدهم ؛ ولى آبرويم را حلال كردم ^۱ و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به او فرمود : «خدا صدقه ات را پذيرفت» ـ ، از بنى مازن بن نجّار : ابو ليلى عبد الرحمان بن كعب ، از بنى سلمه : عمرو بن غنمه ، از بنى زُرَيق : سَلَمة بن صَخر ، و از بنى عِرباض : ناصر بن ساريه سُلَمى .
اينان گريه كنان نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمدند و گفتند : اى پيامبر خدا ! ما توان آمدن با شما را نداريم .
پس خداوند، اين آيات را در باره آنان فرو فرستاد : «بر ناتوانان و بر بيماران و بر كسانى كه چيزى نمى يابند [ تا در راه جهاد ] خرج كنند ـ در صورتى كه براى خدا و پيامبرش خيرخواهى كنند ـ هيچ گناهى نيست ، [ و نيز ]بر نيكوكاران، ايرادى نيست ، و خدا آمرزنده مهربان است . و [ نيز ] گناهى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند تا [بر مَركبى] سوارشان كنى [ و ]گفتى: «چيزى پيدا نمى كنم تا بر آن سوارتان كنم» ، بازگشتند و در اثر اندوه ، از چشمانشان اشك فرو مى ريخت كه [ چرا ] چيزى نمى يابند تا [ در راه جهاد ] خرج كنند» . اين گريه كنندگان، كفشى مى خواستند كه بپوشند [و به جنگ بروند و همان را هم پيامبر صلى الله عليه و آله نداشت كه در اختيارشان بگذارد] .