(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 5، ص 324)

۱۶۵۳.انس مالك روايت كرد كه يك روز رسول صلى الله عليه و آله بى گاه بيرون آمد. چون بيرون آمد، صحابه گفتند:يا رسول اللّه ! امروز ديرتر بيرون آمديد. حضرت فرمود كه: «جبرئيل پيش من بود بر صورت زنى با جمال، سفيد روى و خالى سياه بر روى. گفت: اين هيئت روز آدينه است و آن روزى است كه تو را و امّت تو را در آن خير بسيار است و جهودان و ترسايان خواستند كه اين روز ايشان را باشد ندادند. ايشان را گفتم: اين نقطه سياه چيست به رو؟ گفت: اين ساعت اجابت است كه دعاى كردن در اين وقت مقرون به اجابت شود و اگر اين حاجت روا نشود در دنيا ذخيره كند آن را براى او در روز قيامت و مكاره از او برگردانند. اين روز بهترين روزها است به نزديك خدا و اهل بهشت. او را روز مزيد خوانند».
گفتم: يا رسول اللّه ! مزيد چه باشد؟
گفت: «در بهشت وادى اى است فراخ، خاك او از مشك سفيد. چون روز قيامت باشد، بفرمايد تا كرسى از زر بنهند آنجا و پيغمبران خداى بيايند و بر آن كرسى نشينند و صديقان و شهيدان و مؤمنان پيرامن ايشان بنشينند. خداى تعالى گويد بندگان را كه حاجتى كه داريد بخواهيد. گويند: بار خدايا! رضاى تو خواهيم. خداى تعالى گويد: راضى شدم. ديگر حاجتى خواهيد. هر كس آرزوى خود بخواهد. خداى تعالى بدهد ايشان را اضعافاً مضاعفة. آن گه بدهد ايشان را آنچه هيچ چشم نديده باشد و هيچ گوش نشنيده باشد و بر دل هيچ آدمى نگذشته باشد. آن گه خداى تعالى گويد وعده شما انجاز كردم و نعمت بر شما تمام كردم و اين محل كرامت من است. آن گه هر كس با غرقه خود شود تا ديگر روز آدينه آنجا حاضر
شوند. من گفتم: يا جبرئيل! غرفه هاى ايشان از چه باشد؟ گفت: از لؤلؤ سفيد و از ياقوت سرخ و زمرّد سبز، درها بر او گشاده، و جويها در آن روان، و هر كس با جفت خود حاضر».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 5، ص 323)

۱۶۵۰.ابو هريره روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه غسل آدينه بكند و پنج ساعت مانده به نماز، به مسجد جامع شود، همچنان باشد كه شترى قربان كرده و هر كه به چهار ساعت مانده رود، همچنان باشد كه گاوى قربان كرده و هر كه به سه ساعت مانده رود، همچنان باشد كه گوسفندى قربان كند و هر كه به دو ساعت مانده رود، همچنان باشد كه مرغى قربان كرده و هر كه به ساعتى مانده رود، چنان باشد كه خايه مرغى قربان كرده، چون امام بيرون آيد و خطبه خواند فرشتگان حاضر آيند و سماع خطبه كنند».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 5، ص 323 ـ 324)

۱۶۵۱.انس مالك روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«شب معراج كه مرا به آسمان بردند، در زير عرش هفتاد شهرستان ديدم. هر شهرستانى چندانى كه اين دنياى شما پر باز كرده از فرشتگان خداى را تسبيح و تهليل مى كردند و در تسبيح مى گفتند كه بار خدايا! بيامرز آنان را كه به نماز آدينه حاضر آيند. بيامرز آنان را كه غسل آدينه كنند».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 5، ص 324)

۱۶۵۲.ابو هريره روايت كرد از حضرت رسول صلى الله عليه و آله كه گفت:«بهتر روزى كه در او آفتاب برآيد، روز آدينه است. خداى تعالى آدم را روز آدينه آفريد و روز آدينه به زمين فرستاد و روز آدينه وفات نمود و روز آدينه قيامت باشد و هيچ جانور نباشد و الاّ خداى را تسبيح كند روز آدينه از آن گه كه آفتاب برآيد ترس قيامت را، الاّ جنّ و
انس و درو ساعتى هست كه هيچ مؤمن را اتّفاق نيفتد دعاى در آن ساعت كند، الاّ اجابت يابد».