مشخّصات, عبارت اند از:
1) آيه: آيات شريفى كه در نهج البلاغه آمده و حضرت از آنها استفاده كرده است, به صورت رنگى در متن عربى, مشخّص و فعّال مى شوند كه با گزينش هر يك, مى توان نام سوره و شماره آيه را در زيرِ صفحه مشاهده نمود.
ب) لغت: متن نهج البلاغه, به گونه اى طرّاحى شده است كه بيش از پنج هزار لغت مشكل در آن, به صورت رنگى, مشخّص و فعّال است و كاربر, با انتخاب هر يك از اين لغات, مى تواند معناى فارسى يا عربى آن را (در نسخه عربى و انگليسى نرم افزار) مشاهده نمايد.
منابع مورد استفاده در اين قسمت, عبارت اند از:
1. فهرس الألفاظ الغريبة, صبحى الصالح.
2. فرهنگ نهج البلاغه, صبحى الصالح, ترجمه: مصطفى رحيمى نيا, تهران: انتشارات اسلامى, 1370ش.
3. قاموس نهج البلاغه, محمد على شرقى, تهران: دارالكتب الاسلامية, 1366ش.
4. الكاشف عن ألفاظ نهج البلاغة فى شروحه, سيد جواد مصطفوى خراسانى, تهران: دارالكتب الاسلامية, 1377ش.
5. مفردات نهج البلاغه, سيد على اكبر قرشى, تهران: مؤسسه فرهنگى نشر قبله, 1377ش, اوّل.
6. لسان العرب, ابن منظور.
شايان ذكر است كه در موارد متعددى به علّت اختلاف نسخ موجود, ترجمه يك كلمه با مراجعه به كتب لغت مختلفْ تهيه شده كه نشانى هر يك در ذيل آن كلمه, ذكر شده است.
ج) بدل: لغات و يا عباراتى كه در نسخ گوناگون نهج البلاغه به صورت متفاوتى آمده اند, به صورت رنگى مشخّص و فعال هستند كه با گزينش هر كدام, مى توان موارد