۰.منزلت افراد را نزد ما برپايه اندازه رواياتى كه از ما دارند بشناسيد.

و در روايتى مى خوانيم:

۰.اعرفوا منازل شيعتنا على قدر روايتم عنّا و فهمهم منّا ^۱ ؛

۰.منزلت شيعيان ما را بر پايه اندازه روايتى كه از ما مى كنند و دركى كه از ما دارند بشناسيد.

روشن است كه قدر اشاره به كيفيت و كميت دارد؛ يعنى بنگريد كه چه اندازه از ما مى گيرند و چه چيزهايى مى گيرند. در اينكه نقل روايت از امامان(ع) يك ارزش است، جاى بحث و گفت وگو نيست. ارزش شيعه به آن است كه بينشها، روشها، و منشها و خصلتهاى اخلاقى و رفتارى خويش را از امامان خود فراگيرد و به آن اندازه كه از امام فرا مى گيرد، جايگاه وى نزد امام رفيع تر خواهد بود.
بالاتر از روايت، درايت است. فهم و درك راوى در آنچه از امام مى گيرد نيز ملاك برترى وى مى گردد.
روايت و درايت دو ارزش اند كه حضرت عبدالعظيم حسنى هر دو را در خويش دارد. در نگاهى كه به مجموعه روايى حضرت عبدالعظيم خواهيم كرد، اين حقيقت روشن مى شود كه حضرت عبدالعظيم تا چه پايه اى از امامان روايت دارد و در چه محورهايى حديث مى كند و اندازه فهم و درايت او چگونه است؟
راوى با روايت خويش چون از امام مى آموزد، به ارزش تعلم دست مى يابد و از آنجا كه آموخته هايش را براى ديگران نقل مى كند، شايستگى تعليم را دارد. عبدالعظيم حسنى -سلام اللّه عليه از امامان خويش علوم را مى گيرد و همانها را به ديگران آموزش مى دهد. اين ارزش بزرگ در زيارت جامعه چنين آمده است.
آخذ بقولكم؛ گفتار شما امامان را مى گيرم. (از شما مى آموزم و سخن شما را مى پذيرم).