كند رعيّت خود را و ممكن است كه ظلم به صيغه مجهول خوانده شود و ترجمه، اين باشد كه: بدترين امرا كسى است كه ستم كرده شود رعيّت او». ۱
در ترجمه اين عبارت دعاى صباح: «وترزق من تشاء بغير حساب»، مى نويسد: و روزى مى دهى هر كسى را كه مى خواهى، بى اندازه و شمار، يا بى محاسبه و بازخواستى. ۲
پاره ديگرى از آن دعا (و حقّق بفضلك أملى و رجائى) را چنين ترجمه كرده است: «و محقّق ساز به سبب فضل خود يا در حالتى كه تفضّل كننده اى بر من، آرزو و اميد مرا». ۳
اينها نمونه هايى اندك بود كه به صورت گذرا برگزيده شد و تا اندزه اى مى تواند اين ادّعا را به اثبات رساند.
3) روانى و سليس بودن و گستردگى واژگان، از ديگر خصوصيات اين ترجمه هاست.
البته ناگفته نماند كه اين ويژگى را بايد با درك محيط علمى ـ ادبى آن دوره، مورد داورى و قضاوت قرار داد.
اگر به ادبيات سه قرن پيش زبان پارسى بازگرديم و برادران خوانسارى را با اقران ايشان بسنجيم، به اين امتياز برمى خوريم. گرچه برخى آثار آنها بر پاره اى از ترجمه هاى امروزى كتب حديث نيز برترى دارد.
به هر روى، تلاش خوانسارى ها در برگردان احاديث به زبان فارسى، از
1.همان.
2.رسائل (شانزده رساله)، ص۳۳۱.
3.همان، ص۳۳۷.
