جهت كمّى و كيفى، درخور تحسين و تقدير است و ترجمه هاى آنها را مى توان از نمونه هاى برتر اين دوره از تاريخ ترجمه حديث به شمارآورد.
پس از اين دوره، ترجمه حديث، رونق بيشترى يافت. چنان كه شيخ آقا بزرگ تهرانى از بيش از يكصد و سى ترجمه متون حديثى ياد مى كند كه در دوره پس از خوانسارى ها تا زمان تأليف «الذريعة» پديد آمده اند. ^۱ پس از آن نيز شاهد ترجمه هاى فراوان ديگرى از كتب حديث بوده ايم، چون ترجمه هاى متعدد نهج البلاغه، ترجمه هاى اصول كافى، و….