عالم و متشرّعى در اهتمام به آنها ترديد نخواهد داشت؛ گرچه در باب سنن و مستحبّات، بسيارى از دانشمندان اسلامى مسامحه روا داشته و بنا بر مبناى «تسامح در ادلّه سنن»، موشكافى هاى دقيق سندى و محتوايى را لازم ندانسته اند. احتمالا بسيارى از مؤلفان «اختيارات الأيام»، با اعتقاد به چنين مبنايى اقدام به تدوين چنين رسائلى نموده اند و البتّه غالبا نيز از محدّثان اند نه از فقها.
محكوم كردن عمل به احكام نجومى
اميرالمؤمنين على(ع)، هنگام خروج از كوفه براى جنگ نهروان، فردى را كه طبق احكام نجومى از حوادث آينده خبر مى داد و سرانجام اين جنگ را شكست سپاه حضرت پيش بينى مى كرد، به شدّت مورد حمله قرار داد و به او فرمود:
أتزعم انّك تهدى الى الساعة ألتى من سار فيها صرف عنه السّوء و تخوّف من الساعة الّتى من سار فيها حاقّ به الضرّ؟ فمن صدّقك بهذا فقد كذّب القرآن و استغنى عن الاستعانة باللّه فى نيل المحبوب و دفع المكروه و تبتغى فى قولك للعامل بأمرك أن يولّيك الحمد دون ربّه، لأنّك بزعمك انت هديته الى الساعة الّتى نال فيها النفع وأمن الضرّر! ايّها الناس ايّاكم و تعلّم النجوم الاّ ما يهتدى به فى برّ او بحر فانّها تدعوا الى الكهانة والمنجّم كالكاهن والكاهن كالسّاحر والسّاحر كالكافر والكافر فى النّار، سيروا على اسم اللّه. ۱
آيا گمان مى كنى تو ساعتى را نشان مى دهى كه هر كس در آن سفر كند، بلا و بدى از او دور شود و برحذر مى دارى از ساعتى كه هر كس در آن روانه شود، زيان و سختى بيند؟ كسى كه اين سخن تو را تصديق كند، قرآن را تكذيب كرده است و براى به دست آوردن مطلوب خويش و دورى از نامطلوب خود، از يارى جستن از خدا بى نياز گرديده. نتيجه گفتار تو آن است كه هر كس به سخن تو گوش فرا دهد و به دستورهاى تو عمل كند، بايد تو را سپاس گويد نه
