انگيز ه هايى در ميان بعضى از مسلمانان، چنين احتمالى بعيد نيست؛ امّا شواهدى كه اين نويسنده بر مدّعاى خويش ذكر كرده، مخدوش و غير قابل قبول است. بخصوص درباره اين روايت كه معلّى بن خنيس از امام صادق(ع) درباره نوروز سؤال كرده، روايتى معارض از امام موسى بن جعفر(ع) نقل شده كه عيد نوروز را تخطئه نموده و هيچ يك از دو روايت از اعتبار سندى برخوردار نيستند تا بتوانند مورد اعتماد قرار گرفته، منشأ صدور حكم شرعى قرار گيرند.
به هر حال، روايات قابل اعتمادى در اين زمينه وجود ندارد و اعمالى را كه سفارش شده، نمى توان به قصد ورود به جا آورد و تنها به قصد رجا جايز است.

سعادت و نحوست اجرام آسمانى

بحث ديگرى كه در سعادت و نحوست ايّام مطرح است، «سعادت و نحوست اجرام آسمانى» است. منجّمان، پاره اى از سيّارات مثل مرّيخ را شوم و بعضى ديگر مثل مشترى را سعيد و مبارك و منشأ بروز حوادث خوب يا ناگوار در زمين دانسته اند. بعضى از آنان، بين سيّارات و حوادث زمينى ارتباطى قائل بوده اند و پيشگويان نيز با اعتقاد به وجود چنين ارتباطى، حوادث آينده را پيش بينى كرده، دستورهايى براى انجام دادن يا ترك اعمال صادر مى كرده اند. از خواجه نصير الدين طوسى نقل شده كه:
ماه را در مسير خويش، حالات گوناگونى است و هر حالت را حكمى است كه آن را دليل برحوادث و اتّفاقاتى كه روى زمين رخ مى دهد، دانند و از روى اين حالات مختلفه قمر است كه منجّمين حكم كنند كه چه كارى در آن وقت، فعل آن نيك و كردن آن اولى است و چه كارى در آن وقت، انجام آن بد و تركش بهتر است.

هر گهى كآمد تقدير خداى لم يزل
جرم مه در خانه خورشيد يعنى در حمل
نيك باشد هم سفر هم ديدن روى امير
جامه پوشيدن حرير و صيد افكندن به تير^۱