كتابشناسى «غرر الحكم و درر الكلم»

ناصر الدين انصارى قمى

اميرمؤمنان على(ع)، سرآمد ارباب بلاغت و اوج قلّه افراشته فصاحت بود. زبان گويا و منطق شيواى او كه از سينه آكنده از حكمت و فضيلتش نشأت مى گرفت، نشان دهنده بخشى از علوم الهى بود كه به وسيله پيامبر اكرم(ص) بدو به يادگار سپرده شده بود. خود حضرت مى فرمود:

۰.ينحدر عنّى السّيل و لايرقى الىّ الطّير.

۰.سيلاب [علوم و معارف] از قلّه من سرازير است و [توسن فكر] هيچ پرواز كننده اى به اوج [كمالات] من نمى رسد. ^۱

لذا از دير باز تا كنون، سخنان نغز و پرمغز اميرالمؤمنين، مورد توجّه همگان قرار گرفته و بسيارى از شيفتگان علم و حكمت، به گردآورى سخنان گهربار آن حضرت پرداخته اند. ^۲ در اين ميان، بخصوص كلمات قصار ايشان اذهان را به خود جلب كرده