كه ندارند ـ تمام احاديث را از حيث صحيح و ضعيف اصطلاحى روشن كنند. البته ما يك «مختلف فيه» هم داريم كه اگر آن را هم اضافه كنيم، مشكلات حل مى شود. در بررسى احاديث، هر جا اختلافى است، مى نويسيم مختلف فيه. الآن با اينكه ابزار كار خيلى زياد شده، اما اين كار صورت نپذيرفته است. الآن براى فضلاى ما كسانى كه مى خواهند به كارهاى استنباطى روى بياورند، وسيله اطمينان بخشى نسبت به صحّت و عدم صحّت روايات وجود ندارد.
بنده خودم را مثال مى زنم. چند سال پيش (مثلا بيست سال پيش، سى سال پيش) كه مى خواستم يك مسئله فقهى را دنبال كنم، مى ديدم كه به خاطر كمى فرصت، بايد همين كه «جواهر» گفته «صحيح» است، بپذيرم و به همان اكتفا كنم. هرجا هم چيزى نگفته بود، من ديگر نمى توانستم چيزى بگويم و هر حديثى كه صحّت و ضعف آن مطرح نشده بود، راجع به آن نمى توانستم اظهار نظر كنم. اين است كه فكر مى كنم اين، يك كار مفيد است و به نظر من بايد انجام بشود. هر يك از احاديث ما از حيث اصطلاح، بايد معلوم بشود و عنوان بگيرد (البته، صحيح اصطلاحى، همه جا به درد نمى خورد و ضعيف اصطلاحى هم همه جا مردود نيست. اين يك بحث ديگرى است).
كار دومى كه فكر كنم بايد انجام بشود، اين است كه گروهى (مانند همين محقّقان دارالحديث) بايد