همين روال، عمل كرده اند.
در كنگره بزرگداشت آقا حسين خوانسارى و فرزندانش (آقاجمال و آقارضى) كه براى تجليل از اين خاندان پيشنهاد شده و وزارت ارشاد هم در برگزارى اش كمك كرده است، ما بيشتر به همين بعد نظر داشتيم كه بتوانيم آثار اينها را نشر دهيم. در اين كنگرها آثار، آقا حسين مطرح است و دو فرزندش: آقا جمال و آقا رضى. البته در اين بين، افراد ديگرى هم از اين خانواده هستند كه بعضى آثارشان را چاپ كرديم. بعضى از آثار هم هست كه استنادش به آقايان ياد شده، مشكوك است.
اين بزرگواران، هر سه نفرشان اثر فقهى دارند و آثار فقهى شان هم آميخته با حديث است كه اين خودش واقعا گوياى اهل حديث بودن آنهاست و اگر ما ناگزيريم هر فقيهى را لااقل در بعد فقهى آشناى با حديث بدانيم، در مورد اين سه بزرگوار، از اين حيث، جاى ترديد نيست.
آقا حسين، در كتاب فقهى اش (شرح الدروس الشرعية) وقتى روايات را نقل مى كند، تتبّعاتى دارد كه نشان دهنده تبحّر او در علوم حديث است. مى دانيد كه الآن «وسائل» وجود دارد و كار را آسان كرده؛ ولى در دوره ايشان، هنوز «وسائل الشيعة» در دست نبود و او با تلاش شخصى اش، اين طور احاديث را خوب جمع كرده است. اين كتاب فقهى، هرچند ناقص است، امّا بايد گفت كتاب تحقيقى خوبى است.
حاشيه آقا جمال بر «شرح لمعه» هم كتاب خوبى است. بعضى از بزرگان فقها و علماى ما به همين حاشيه، خيلى عنايت داشته اند و مى گفته اند كه «شرح لمعه» با اين حاشيه مى تواند كتاب دم دستى ما براى پاسخ به استفتائات باشد.
آقا رضى هم همان «شرح دروس» پدر را دنبال كرده و چون شرح مرحوم پدرش ناقص مانده بود، ايشان خواسته تكميل كند؛ شرح بعضى از كتابها (صوم) را نوشته و با همان شرح پدرش چاپ شده است.