گزارشى از «ميراث حديث شيعه» (دفتر دوم)
ابوالفضل حافظيان
ميراث حديث شيعه (دفتر دوم)، به كوشش: مهدى مهريزى ـ على صدرايى خويى، چاپ اول: قم، مؤسسه فرهنگى دارالحديث، 1378ش، 650ص، وزيرى.
احياى آثار علمى به جاى مانده از دانشمندان و صاحب نظران گذشته، در سالهاى اخير، مورد توجه و اهتمام محقّقان بوده است. پديد آمدن مجموعه هاى ارزشمندى همچون فرهنگ ايران زمين، ميراث اسلامى ايران و رساله هاى خطّى فارسى كه هر يك در بردارنده برگهاى ارزنده اى از دفتر دانش و فرهنگ اين مرز و بوم است، حاصل كوشش دانش پژوهانى است كه به تحقيق و تصحيح و احياى ميراث مكتوب، همّت گماشته اند.
هر يك از مجموعه هاى فوق، رساله هاى متعدّدى را در موضوعات متنوعى همچون تاريخ، سياست، ادبيات، عرفان و… در بردارند. در اين ميان، مجموعه اى كه رساله هايى را در موضوعى خاص جمع آورده باشد، كمتر به چشم مى خورد.
ميراث حديث شيعه، عنوان طرحى تحقيقاتى در مركز تحقيقات دارالحديث است كه شناسايى، تصحيح و احياى رساله هاى ميراثى شيعه را در حوزه حديث و علوم حديث، مدّ نظر قرار داده است. يكى از آثار و محصولات اين طرح بزرگ پژوهشى، سلسله دفاتر «ميراث حديث شيعه» است.
همان طور كه در معرّفى دفتر اوّل از اين مجموعه (در شماره نهم همين فصلنامه) اشاره شد، هر يك از اين دفترها در پنج بخش تنظيم شده است: الف. متون حديث؛ ب. شرح و ترجمه حديث؛ ج. علوم حديث؛ د. اجازات، هـ. معرّفى نسخ.
دفتر دوم از مجموعه ارزشمند ميراث حديث شيعه، شامل چهارده رساله در بخش هاى پنج گانه مذكور است. در اينجا توجّه خوانندگان محترم را به فهرستى توصيفى از آثار ارجمندى كه در اين دفتر گردآمده است، جلب مى كنيم:
