بن عبداللّه انصارى ـ كه يكى از صحابى مدنى پيامبر(ص) بود و گفته مى شود كه با باقر(ع) ملاقات داشته ـ گفته است. پيامبر(ص) به جابر فرمود كه او قائم را ملاقات خواهد كرد و زمانى كه اين اتّفاق بيفتد، او بايد سلام پيامبر(ص) را به او برساند. ^۱
گروه ديگرى به نام «ناووسيه»، مرگ صادق(ع) را انكار كردند و مدّعى شدند كه او قائم است. ^۲ گروهى از طرفداران اسماعيل نيز به طور مشابهى، مرگ اسماعيل بن جعفر را در زمان حيات پدرش انكار كردند و مدّعى شدند مرگ او حيله اى بود كه [از روى تقيّه ]توسط صادق(ع) اعلام شد تا اسماعيل، از تعقيب دولت عبّاسى نجات پيدا كند. شهرستانى از اين گروه با عنوان «الإسماعيليه الواقفة» اشاره مى كند. ^۳
اگر چه تمام اين گروه ها امامان خود را با امامى خاص به پايان رساندند و بر آن امام توقّف كردند، ليكن عموماً در ادبيات فرقه شناسى به شيعيانى كه معتقد به مهدويت موسى كاظم(ع) بودند، واقفه گفته مى شود.
به نظر مى رسد كه اين عقيده كه كاظم(ع) قائم خواهد بود، تا زمانى كه خود ايشان هنوز زنده بود، در جامعه شيعى رواج پيدا كرده بود. ظاهراً اين حادثه بيشتر در نتيجه رواج روايتى بود كه در آن از صادق(ع) روايت شده بود كه امام هفتم، مهدى قائم خواهد بود. ^۴ رواج اين روايت، موجب ايجاد اين انتظار شد كه كسى كه عدل و