شكل مى گيرند، شاخه شاخه مى شوند و تكثر پيدا مى كنند. ^۱
بر همين پايه بايد به دغدغه امروزى تمايز گذاردن «ميان علوم حديث» و «معارف حديثى» نگاه كرد كه عنوان اول، اشاره به دانش هاى مقدماتى دارد و عنوان دوم به تعاليم و معارف حديثى و شرح و بسط آنها.
عنوان «علوم حديث»، آن زمان كه نام فصلنامه قرار گرفت، عنوانى عام بود و چنين تمايزى منظور نظر نبود. در دلْ اين عنوان، معارف و تعاليم حديثى نيز جاى داشت، همان گونه كه دراية الحديث، روزگارى اصطلاحى عام بود و بر همه فنون علم الحديث اطلاق مى شد، ولى امروزه متناسب با معناى لغوى اش بيشتر به مباحث مربوط به متن و فقه الحديث اطلاق مى گردد.
بر اساس همين تلقى عام، در سرمقاله شماره نخست ـكه اهداف و قلمرو مجله به بحث گذارده شد ـ اين عناوين و عبارات به چشم مى خورد:
اين نشريه، با توجه به خلأهاى ياد شده و با الهام از رهنمودهاى مقام معظم رهبرى حضرت آيه اللّه خامنه اى ـ مد ظلّه ـ (در پيام ارجمندشان به مناسبت افتتاح دارالحديث)، آرمان ها و اهداف زير را دنبال مى كند:
1. گسترش و نشر فرهنگ سنّت و حديث؛
2. تبيين جايگاه حديث و سنّت در اسلام شناسى؛
3. رسيدن به قواعد روشن در مسير فهم سنّت و حديث؛
4. ارائه معيارهايى روشن براى پالايش حديث؛
5. معرفى و احياى ميراث حديثى شيعه و اهل سنّت.
براى دستيابى بدين آرمان ها، اين فصلنامه، ارباب معرفت و صاحبان قلم را در زمينه هاى ياد شده زير به همكارى فرا مى خواند:
يك. تاريخ حديث.
دو. علم رجال و ارزيابى اسناد.