دست تلعكبرى رسيده، تلعكبرى از اين واسطه در اين سال، روايات متصل اشعثيات به پيامبر(ص) را شنيده است. وى ديگر روايات اين كتاب را ـ كه اندك اند ـ از ابن اشعث روايت نكرده است. ۱ اين امر نشان مى دهد كه محمّد بن داود به زمينه هاى غير حديثى چندان علاقه اى نداشته است.
به گزارش ابن نجار، ابو محمّد هارون بن موسى تلعكبرى، ۲ از عبيداللّه بن الحسين بن علويه بزّاز در سال 315 حديث شنيده، از او با وصف بغدادى ياد كرده و روايتى را از وى در مشيخه خود نقل كرده است. ۳
محمّد بن حسين بن حفص خثعمى (م 317)، ۴ دومين استاد تلعكبرى است كه اجازه وى بدو گزارش شده است. تلعكبرى در سال 315 و پس از آن از وى حديث شنيده، ۵ روايات تلعكبرى از وى در برخى منابع حديثى و رجالى گزارش شده است. ۶
تلعكبرى از محدّث عامى مذهب، ابوالقاسم لغوى عبداللّه بن محمّد بن عبدالعزيز روايت مى كند. ۷ ابوالقاسم لغوى متولد 213 بوده، در سال 317 با عمرى بيش از صد سال بدرود حيات گفته است. ۸
تلعكبرى از احمد بن موسى بن العباس بن مجاهد در سال 318 حديث برگرفته
1.رجال الطوسى، ص ۴۴۴ و نيز ر. ك: جامع الأحاديث، جعفر بن احمد قمى ابن رازى، تحقيق: سيدمحمّد حسينى نيشابورى، ص ۷۸.
2.البته در متن ذيل تاريخ بغداد به جاى تلعكبرى، عكبرى ذكر شده كه ظاهراً مصّحف است.
3.ذيل تاريخ بغداد، ابن نجار، چاپ دائرة المعارف العثمانية، ج ۲، ص ۳۱ (جلد دوم، ذيل تاريخ بغداد در برخى چاپ ها به عنوان جلد هفدهم، تاريخ بغداد و ذيل هاى آن چاپ شده است).
4.رجال الطوسى، ص ۴۴۲. البته خطيب بغدادى در تاريخ بغداد، ج ۲، ص ۲۳۴، وفات رى را در سال ۳۱۵ دانسته است.
5.رجال الطوسى، ص ۴۴۲.
6.مسلسلات جعفر بن احمد قمى (چاپ شده به همراه جامع الأحاديث، ص ۲۴۳ و ۲۴۴)، مائة منقبة، ابن شاذان، تحقيق نبيل رضا علوان، ص ۱۱۲؛ فهرست الطوسى، ص ۳۰۸.
7.ميزان الاعتدال، ص ۴۱۲؛ لسان الميزان، ص ۲۴۱.
8.تاريخ بغداد، ج ۱۰، ص ۱۱۱.
