مسند و مسندنويسى
على مختارى
مجموعه هاى حديثى گوناگون اند؛ برخى از آنها به «صحيح» مشهورند (مثل: صحاح سته) و بعضى به «اصول» (مثل: اصول اربعمأة)؛ دسته اى «سنن» ناميده مى شوند (مانند: سنن ترمذي و سنن ابوداود) و گروهى نيز عنوان «جامع» دارند (مثل: جامع الاحاديث جعفر بن احمد قمى و الجامع الصغير سيوطى).برخى عناوين ديگر اين مجموعه ها، عبارت است از: «معجم»، «مستدرک»، «مستخرج»، «جزء» و ...
گونه اى از مجموعه هاى حديثى هم «مسند» نام دارد، که در اين مقاله آن را بررسى خواهيم کرد. گفتنى است که گاه چند نام (از نامهاى ذکر شده) يکجا و در کنار هم، عنوان يک اثر واقع مى شوند؛ چنانچه ابن کثير، کتابش را جامع المسانيد و السنن ۱ ناميده است.
مُسنَد
سند، نزد حديث شناسان، طريق متن يا
1.جامع المسانيد والسنن، ابن كثير أبو الفداء اسماعيل بن عمر القرشى الدمشقى، با تصحيح و حاشيه دكتر عبدالمعطى امين قلعجى، دار الكتب العلمية، بيروت، ۱۴۱۵ق.
