لسان خاندان وحى سرچشمه گرفته و ميان حديث شناسان، يك اصطلاح رايج شده است.
اين واژه را در آيينه روايات ذيل بنگريد:
۰.الف ـ قال رسول اللّه (ص):إذا كتبتم الحديث، فاكتبوه باسناده، فإذا يك حقّاً، كنتم شركا فى الأجر وإن يك باطلاً، كان وزره عليه. ۱
۰.هرگاه مى خواهيد حديثى بنويسيد، آن را با سندهايش ثبت كنيد؛ اگر مطابق واقع و حقيقت بود، شما هم در پاداشش شريكيد؛ و اگر باطل بود، گناهش به گردن سلسله سند خواهد افتاد.
۰.ب ـ عن السكونى، عن أبى عبداللّه(ع) قال:قال امير المؤمنين (ع): إذا حدّثتم بحديث، فأسندوه إلى الّذى حدّثكم؛ فإن كان حقّاً فلكم،وإن كان كِذباً فعليه. ۲
۰.اگر حديثى بازگو مى كنيد، آن را با استناد به گوينده اى كه براى شما گفته، نقل كنيد؛ در اين صورت، اگر درست بود، به سود شماست و اگر دروغ بود، به عهده اوست.
۰.ج ـ عن جابر، قال:قلت لأبى جعفر محمّدبن على الباقر (ع): إذا حدّثتنى بحديث فأسنده لى. فقال: حدّثنى أبى عن جدّى، عن رسول اللّه ـ صلى اللّه عليه وآله ـ عن جبرئيل ـ عليه السلام ـ ، عن اللّه عزّوجلّ، وكل ما أحدّثك، بهذا الاسناد. و قال: يا جابر! لحديث واحد تأخذه عن صادقٍخير لك من الدنيا و ما فيها. ۳
1.تاريخ دمشق، ابن عساكر، ج۱۰، ص ۴۰۸؛ السبعيّات، ابونصر السنجرى، خطّى، ص۱۹۵؛ تاريخ قزوين، الرافعى، خطى، ص ۱۸؛ ميزان الإعتدال، الذهبى، ج۴،ص ۹۸(نقل از چهل مقاله، ص ۱۳۸).
2.وسائل الشيعة، ج۱۸، ص۵۶، حديث۱۴
3.أمالى، شيخ مفيد، مجلس پنجم (چاپ آخوندى، ص۴۲، ح۱۰)
