علوم حديث : از چه زمانى و با چه علل و انگيزه هايى به پژوهش هاى حديثى روى آورديد؟

استاد كورانى: الحمدالله از طفوليت علاقه مند بودم كه راجع به امام مهدى (عج) بدانم و هنگامى كه نجف بودم، مكتب امام اميرالمؤمنين(ع) تازه تأسيس شده بود، كليد آن را مى گرفتم و شب براى مطالعه مى ماندم و تمام كتاب هايى كه مربوط به حضرت بود، مطالعه كردم. مسئله امام مهدى(عج) و انتظار فرج او، يك مسئله اعتقادى و مشترك بين شيعه و اهل سنت است. در كويت با مرحوم سيد عباس مهرى، مؤسس مكتب امام اميرالمؤمنين(ع) دوست بودم. ايشان وقتى كه اين مؤسسه را تأسيس كرد، گفت: مى خواهم يك كار خوبى بشود. من پيش نهاد كردم كه اين موضوع كار بشود و ايشان پذيرفت و در اين مؤسسه در باره موضوع امام مهدى(عج) كار شد.
بعداً انقلاب مبارك و اسلامى ايران و زمينه ساز بودن آن در حركت حضرت مهدى (عج) انگيزه اى دو چندان شد براى تحقيق در اين موضوع و الحمدالله درباره حضرت مهدى كتابى نمانده مگر اين كه آن را خوانده ام.

علوم حديث : در مدتى كه با حديث و كتاب هاى حديثى سروكار داشته ايد، چه تاثير روحى خاصى در خود احساس مى كنيد؟

استاد كورانى: از استادم در جبل عامل شنيدم كه مى گفت: هر موقع كه ناراحت مى شوم كتابهاى حديثى را باز مى كنم و مى خوانم دلم آرام مى گيرد.
انس با احاديث اهل البيت(ع) اثر خاص وضعى در انسان دارد.
در نجف هم وقتى كه با بعضى طلاب كه اظهار ناراحتى مى كردند برخورد مى كردم، چند دارو براى آنها تجويز مى كردم. يكى اين كه كتاب هاى حديثى را باز كن و چند حديث از ائمه(ع) را مطالعه كن. دوم اين كه قرآن را باز كن و قدرى از آن بخوان. سوم اين كه در صحن حضرت اميرالمؤمنين(ع) بنشين و به گنبد و بارگاه حضرت امير(ع) نگاه كن اين سه امر را اساتيد اخلاق در نجف مى گويند.
انسان وقتى كه احاديث اهل بيت(ع) را بخواند در قلب خود احساس نورانيت مى كند.