نسبت با قرآن از چه جايگاهى برخوردار است؟

استاد حسينى: معارف دينى اصولاً مبتنى بر قرآن و حديث است. براى تبيين معارف دينى بعد از تحليل آيات قرآن، حديث است كه مفصِّل و مبيّن و شارح آيات قرآن است.
به تعبير ديگر حديث مخصِّص، مبيّن، مفصِّل و شارح اجمال آيات و عموم و اطلاق آن است. البته اين بحث در ميان فقها هست كه آيا چنانكه حديث مخصِّص و مقيّد عموم و اطلاق آيات است، ناسخ آيات نيز هست.
بحث مفصلى است كه براى اطلاع از آن بايد به علم اصول مراجعه شود. حديث در رديف قرآن قرار مى گيرد؛ يعنى حديث نيز مانند قرآن است؛ چون قرآن بتنهايى مبين و شارح تمام امور از قبيل: عبادات، معاملات، اخلاقيات و… نيست. حديث مبين كلياتى است كه از قرآن بدست مى آيد، مى باشد و به وسيله حديث احكام جزئيات روشن مى شود. بنابر اين حديث داراى ويژگى خاصى است كه از لحاظ حجيت در رديف قرآن قرار مى گيرد.
از آيه شريفه اطيعوا الله واطيعوا الرسول… استفاده مى شود كه وجوب اطاعت رسول الله مانند وجوب اطاعت از خداست پس قول و فعل رسول الله(ص) حجت است، همچنانكه قول خدا ـ كه آيه باشد ـ حجت است.
علاوه بر اين از آيه وما ينطق عن الهوى ان هو الاّ وحى يوحى استفاده مى شود