بعثى عراق اشتغال به تقرير بحث آيات عظام داشتم و امكان تبعيد ازحوزه علميه نجف اشرف در هر آن قوى بود، بنابراين دروس را با ذكر سند حديث و مأخذ آن مى نوشتم كه اگر احياناً به جايى تبعيد شدم كه دسترسى به كتابخانه نبود احتياجى به مدرك نداشته باشم و نوشته هايم كامل باشد.
از جهت ديگر چون زبان مادرى اين جانب عربى است با خصوصيتهاى عبارتى حديث و امثال و مفاهيم موجود در آن آشنا هستم.
علوم حديث: سروكار داشتن با حديث و كتب حديثى چه تأثير روحى خاصى در شما داشته است؟
استاد حسينى: تحقيق و بويژه استخراج منابع در زمان سابق، كار خيلى مشكل و مهمّى بود چون هنوز امكانات رايانه اى فراهم نبود و براى پيدا كردن مدرك يك حديث شايد سه چهار روز تفحص لازم بود. لهذا بيشتر به خداوند متعال توجه مى كردم و براى يافتن مدارك حديث از او استمداد مى گرفتم و بارها الهام هايى به وجود مى آمد كه گمشده تو در فلان كتاب يا به وسيله چنين عملى پيدا مى شود و يا احياناً در خواب به رجوع به فلان كتاب راهنمايى مى شدم و پس از مراجعه حديث را پيدا مى كردم.
علوم حديث: بيشترين كار پژوهشى شما در زمينه حديث در مورد كدام موضوع يا موضوعات بوده است؟
استا حسينى: يقيناً در موضوعات متعدد ـ چنانچه به آن اشاره شد ـ فقيه دايماً به حديث احتياج دارد و چون تقريرات اين جانب از دروس فقه آيات عظام در موضوعات مختلف بوده لهذا در موضوعات مختلف به حديث احتياج داشتم و آن را سنداً و دلالة مورد بحث قرار مى دادم.
