و خُردتر از اين گناهان افزون از هفتصد است كه پرهيز كار بايد از آنها دورى جويد ، و اگر نه خداوند بر وى خشمگين شود .
و از پيشوايان ما رسيده است : « آن كس كه از گناهان بزرگ دورى جست گناهان كوچك وى آمرزيده ]مى شود ] » ^۱ .
و ديگر بازگشت به سوى خداوند از گناهان هر دم و هر هنگام فرمان يزدان است ، و پاره اى از اين آئين كار دل است و پاره اى كار زبان و پاره اى بر همه اندام تن .
هان هان ! يكى از دانشمندان فرموده است : نيك بخت ترين مردم كسى است كه آهنگ چيزى كرد و بيافت ، و بدبخت ترين بدبختان آن است كه آهنگ چيزى كرد و از آن بار رسته شد .
اى برادر ! همه نيكى و خوش بختى را در تو اندوخته و نهاده اند و هر آنكه جوينده است يابنده .
چرا از درخت نيك بختىِ دوستى خدا ميوه اى نمى چينى ؟ و بهره اى نمى خواهى پس از جان و دل به سوى او بشتاب ، و از درياى بى پايان گيتى گوهرهاى كران ^۲ برآور ، و از آنها كامياب شو تا به فردا آسوده باشى و خوش زندگى كنى .
دانائى گفت : مردم اين جهان از يگانگى خدا بيرونند و خدايان بسيار پرستش كنند ، و هر آن كه پرستشش بسيار است خستگى اش سخت و اندوهش فراوان و پراكندگى اش بى اندازه .

پنجم : هستى بهشت و دوزخ است در آسمان و زمين نه آنكه سپس آفريده شود .
ششم : راست دانستن مرگ و برخاستن مردگان از گورهايشان با همان تنهاى فرمان برده و گناه كرده ، و برپاشدن روز رستاخير است براى سزا دادن .
و اين شش چيز پى و بن و بيخ اين درخت برومندند ، و از آن نيز شش شاخه دميده است كه هر كسى بايد به آنها چنگ زند :
نخست : نماز است كه ستون كيش ماست ، و از وى اين چادر بلند افراشته و بپاست .
دوم : دادن افزونى خواسته ^۱ به هشت گروه از درويشان .
سوم : رفتن به سوى خانه خداست با توانائى .
چهارم : جنگ كردن با شمشير است با آنكه از اين آئين برگرديده اند يا آنكه نگرويده اند .
پنجم : فرمان دادن به نيكى و باز داشتن از بدى است .
ششم : دوست داشتن اين چهارده تن است با دوستى دوستان و پيروان از فرزندان ايشان .
و سپس فرمان ايزد است كه از گناهان هفتگانه بپرهيزيم و اگر نه سزاوار آتشيم :
نخست : براى خدا انباز نخواهيم .
دوم : پدر و مادر را نيازاريم .
سوم : خون ريز نباشيم .
چهارم : از خواسته ^۲ بى پدران و مادران نخوريم .
پنجم : از مى خوردن كناره جوئيم .
ششم : از دادن فزونى خواسته گريز نكنيم .
هفتم : از جنگ كردن با بدآئينان نگريزيم .