محلّ كلام است .
[ در معنى « سند » و « استناد » ]
و بدان معنى « سند » راه حديث است ، و معنى « اسناد » نسبت دادن آن است به گوينده اى چه از نبى صلى الله عليه و آله و چه از امام عليه السلام .
و علماء رجال ۱ مى گويند : فلان سَنَدٌ أى معتمد ، واِسْناد كه مصدر باب افعال است از فعل « أَسْنَدَ » بمعنى اعتماد است ، و « اَسناد » جمع سَنَد است ، و هر دو قسم بر حسب مورد از جمع و مصدر استعمال مى شود .
چون علماء اعلام در صحت و سقم احاديث از اين جهت استناد و اعتماد نموده اند لهذا بدين گونه اصطلاح مخصوص ايشان شد .
و غير از طرق اربعه مرحوم ميرزا در « قوانين الاصول » ۲ براى تميز بين اخبار صحاح و ضعاف عباراتى بيان فرمود ، بعضى از آنها بر حسب معانى يك اند اگر چه بر حسب الفاظ مختلف مى باشند .
[ در انواع خبر كه سى نوع است ]
خبر متظافر ، و خبر مرسل ، و خبر مقطوع ، و خبر معلق ، و خبر مفصل ، و خبر مرفوع ، و خبر موقوف ، [و خبر] مُعَنْعَن ، و خبر موصول ، و خبر مضمر ، و خبر مسلسل ، و خبر مسند ، و خبر واحد ، و خبر محفوف ، و خبر متصل ، و خبر قوى ، و خبر مفرد ، و خبر مدرج ، و خبر مشهور ، و خبر غريب ، و خبر مصحف ، و خبر شاذ ، و خبر مزيد ، و خبر مختلف ، و خبر ناسخ و منسوخ .
و تمام اين عبائر از قرار نقل مرحوم شهيد ثانى به سى قسم منقسم است ، اكنون