گفت : آرى .
فرمود : « چند وقت است شنيده اى ؟ » .
عرض كرد : اين احاديث شهر ماست ، و روزگاريست ما حفظ كرده ايم و شكّى در آنها نيست .
فرمود : « اگر جعفر بن محمّد بگويد اين احاديث كذب است و اصل ندارد آيا تصديق وى مى نمائيد ؟ » .
گفت : نه .
فرمود : « از براى چه ؟ » .
گفت : از آنكه مردهايى چند شهادت دادند در حجيّت و صدق اين احاديث كه اگر بخواهند پاى بر گردن مردم بگذارند جايز است .

حديثى كه حضرت صادق عليه السلام به شخص بصرى فرمود

فرمود : « پس اين حديث را بنويسيد :
بسم اللّه الرحمن الرحيم
حدّثنى أبى عن جدّى .
آن شخص وقتى كه اين بيان را به اين نسبت شنيد كه آن حضرت فرمود ، عرض كرد : اسم شما چه چيز است ؟ فرمود : « از اسم من سؤال مكن »
« إن رسول اللّه صلى الله عليه و آله قال : خلق اللّه الأرواح قبل الاجساد بألفى عام ، ثم اسكَنَها الهواءَ فما تعارفَ منها ائتلفَ وما تناكَرَ منها اختلَف ، ومن كَذب علينا اهلَ البيت(ع) حَشَرَهُ اللّه تعالى يوم القيامة أَعْمى يهوديّاً وإن أدركَ الدجّال آمَن به فى قبره »^۱ .
يعنى : پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود : « خداوند ارواح را پيش از اجساد به دو هزار سال خلق كرد

حضرت صادق عليه السلام فرمودند : « زياد كن » .
گفت : نعيم بن عبداللّه از جعفر بن محمّد(ع) روايت كرد كه فرمود : اميرمؤمنان(ع) دوست داشت به نخيلات نبيع باشد و استظلال از آنها كند و از برگ آنها بخورد و در وقعه جمل و نهروان حاضر نشود !
و سفيان باز خبر داد از حسن كه گفت : عباد از حضرت صادق(ع) خبر داد : حضرت امير(ع) چون در جمل بسيارىِ خونهاى كشتگان را ديد به حضرت امام حسن(ع) فرمود : اى فرزند ! هلاك شدم . امام حسن(ع) فرمود : آيا شما را نهى نكردم از خروج ؟ ! فرمود : نمى دانستم كار به اينجا مى كشد .
حضرت صادق عليه السلام فرمود : « زياد كن » .
گفت : سفيان ثورى خبر داد كه جعفر بن محمد(ع) فرمود : چون حضرت امير(ع) جمعى از اهل صفين را كشت بر ايشان گريه كرد و فرمود : خداوند بين ما و ايشان در بهشت جمع كند .
ميمون بن عبداللّه گفت : از اين احاديث جعليه سينه من تنگ شد و عرق كردم و نزديك بود از پوست برايم ، نزديك به آن رسيد برخيزم و پاى بر فرق آن مرد گوينده اين حديث بگذارم ، پس ياد آوردم آنچه آن جناب به غمز و فشردن دست من اشاره كرد ، آن گاه ساكت شدم .
حضرت صادق عليه السلام فرمودند : « از اهل كدام شهرى ؟ » .
عرض كرد : از اهل بصره .
فرمود : « اين احاديث را از آنكه نقل مى نمائى كه جعفر بن محمّد است مى شناسى ؟ » .
گفت : نه .
فرمود : « آيا از وى حديث شنيده اى ؟ » .
گفت : نه .
فرمود : « اين احاديث در نزد تو حق است » .