يكى به سوى شيخ سعيد ابو جعفر طوسى ، و يكى به سوى شيخ صدوق ابى جعفر بن بابويه است ، و يكى به سوى شيخ ابو عمرو كشى ، و يكى به سوى احمد بن عباس نجاشى رحمهما اللّه تعالى است .
و مرحوم ميرزا در طريق روايت صدوق از حضرت عبدالعظيم عليه السلام فرمود : آنچه كه در آخر « من لا يحضره الفقيه » است .
خلاصه سهل بن زياد رازى موثق است و به قول جمعى مراسيل وى بهتر است از مسانيد سائرين از رواة .
[احمد بن ابى عبداللّه برقى]
دوم : احمد بن ابى عبداللّه ابو جعفر برقى است ، و « برقه » از نواحى بلده قم است ۱ و اصل وى كوفيست : و صاحب كتاب « بصائر » اخبار و روايات او را بسيار نقل كرده است ، و كتاب « محاسن » برقى مشهور است ، و جدّ سوم وى بعد از شهادت زيد بن على بن الحسين در حبس يوسف بن عمر وفات كرد ، فرزندش عبدالرحمن از كوفه فرار كرده به قم آمد و در آن ساكن شد ۲ .
و ابو جعفر برقى صاحب كتابى است مشتمل بر يكصد باب از ابواب فقه كه در آنها اصول و فروع و توحيد و علل شرعيه مندرج است .
و ابن غضائرى گفته است : برقى در سال دويست و هفتاد و چهار وفات كرد . كلام در اين است برقى كدام است : آيا احمد است يا محمد ؟ شيخ طوسى و نجاشى احمد بن خالد را برقى نوشته اند نه پسرش محمد بن احمد را ، و اگر هر دو برقى باشند صحيح است ، و صدوق عليه الرحمه فرمود : ما كان فيه عن عبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى فقد رويته عن محمد بن موسى المتوكل ، عن على بن الحسين السعدآبادى ، عن احمد بن ابى عبداللّه البرقى ، عن
