پس به عبارت ديگر : عيال موجب فقر است چنانكه قلّت آن موجب غنى مى شود .
و در مثل عرب است : « العيال ارضة المال » ۱ .
عرض كردم : زياد نمائيد اى فرزند رسول خدا .
فرمود : « پدرم مرا خبر داد از جدم از پدرانش از اميرمؤمنان عليه السلام كه فرمودند : كسى كه به صفت عجب متّصف باشد هلاك مى شود » .
عرض كردم : زياد كن اى فرزند رسول خدا .
فرمود : « پدرم مرا خبر داد از پدرانش از اميرمؤمنان عليه السلام فرمود : كسى كه يقين كند به خلف هرآينه امساك در سماحت و جودت و عطاء نمى نمايد » .
و مراد از خلف بتحريك مال است و در فقره دعاء نقل شده است : اللهم اعط كلّ منفق خلفاً ۲ ، مراد مالى است كه عوض داده شوند به آنچه منفق انفاق كرده است ، چون منفق ملاحظه فقر را مى نمايد لهذا در عطا امساك مى نمايد ، پس در صورتى كه مالى داشته باشد به ملاحظه ترسيدن از فقر و فاقه بدل مى كند .
عرض كردم : زياد نمائيد اى رسول خدا .
فرمود : « پدرم مرا خبر داد از جدم از اميرمؤمنان عليه السلام كه فرمودند : كسى كه عافيت مادون خود را خواست از فوق خود سالم است » .
پس حضرت عبدالعظيم عليه السلام عرض كرد : مرا كفايت است .
و حديث تمام شد .
مخفى نماناد كه : اين كلمات قصار و فقرات حسان از لئالى ودرر منضوده حضرت شاه ولايت عليه السلام است كه در « نهج البلاغه » وغيره با شروح كثيره ديده شده است ، و حضرت جواد عليه السلام براى جناب عبدالعظيم عليه السلام وقتى كه اشاره مى نمود با كمال ادب و تواضع بيان مى فرمودند تا آنكه عرض نمود : كافيست مرا ، و خوب است بر اين نصايح سودمند