حكايت لطيفه

مدّتى متمادى يكى از دوستان وضع بناء كعبه و طول و عرض آن را به نحوى كه عجالةً به مرئى و منظر است خواهش نمود بنويسم لهذا براى انتفاع خواص و عوام آنچه مقطوع به است بدين طريق مى نويسد كه مرحوم سيد سند شهيد مير زين العابدين ابن نور الدين حسينى كاشانى مولداً و المكى موطناً و مدفناً شاگرد مرحوم ملا محمد استرآبادى در رساله « مفرحة الأنام فى تاسيس بيت اللّه الحرام »^۱ فرمود :
در روز چهارشنبه نوزدهم شهر شعبان سال هزار و سى و نه سيل عظيمى داخل خانه كعبه شد و به قدر قامت انسانى بعلاوه يك وجب و دو انگشت برآمد ، و در مكه به جهت آن سيل چهار هزار و دو نفر مردند از آن جمله معلّمى با سى طفل در مسجد الحرام هلاك شدند و در روز پنجشنبه ديوارى كه در طرف ميزاب است و از طرف ركن شامى و از طول تا مستجار تخميناً نصف آن خراب شد .
سيد مرحوم فرمود : من متفكر بودم اين خانه را كه بنا مى كند ؟ و روا نيست بعد از بناء آدم عليه السلام و حضرت خليل عليه السلام و حضرت ختمى مرتبت صلى الله عليه و آله و حضرت على بن الحسين عليه السلام كه در زمان حجّاج بناء فرمود ، عامه آن را بناء كنند ، و اين فخر از شيعه اثناعشريه مرفوع شود ، پس تضرع بسيار كردم تا اين خدمت و سعادت از اهل ايمان منفك نشود .
پس در آن اوقات شخصى از اهل خدا در رؤيا ديد جنازه سيدالشهداء عليه السلام را گذاردند در برابر كعبه تا جناب خاتم أنبياء صلى الله عليه و آله با تمام ايشان نماز گزارد ، پس از نماز به سيد مرحوم فرمودند : اين جنازه را در خانه كعبه دفن كن .
چون براى سيد نقل كرد تعبير فرمود : وضع اساس بيت كه از مناصب امامت است به وى رجوع مى شود ، و بدن امام عليه السلام را امام بايد دفن كند .

كند ؛ از آنكه عدوّى است با لجاجت ، و دست بر نمى دارد .
آنگاه به خانه كعبه پناه آورده براى تشكر و خلاصى از شيطان رجيم هفت مرتبه شوط نمايد و دست از دامن حق تعالى كه گرفتن پرده كعبه اشاره به آن است برندارد ، و از مكائد و مصائد شيطان از روزگار آينده اش پناه برد ، و از اداء فريضه نيز غافل و ذاهل نباشد .
البته معانى و دقايق و اسرار باطنى حج را از « مصباح الشريعة » ^۱ كه كتاب حضرت صادق عليه السلام است و مجموعه حقايق خبر گيرد ، و عمل نمايد كه اين ركن اعظم اسلام و دعامه اقوم ايمان را بجا آورده است .
و اگر ملاحظه تطويل و تفصيل نبود آنچه در مصباح الشريعه است شرح مى دادم .
اما آنچه در اين اوراق از اسرار مجمله حج نوشته شد براى حاجّ بيت بود ، اما حاجّ رب البيت بايد بطريق اوفى رجوع به آن رساله شريفه نمايند .
و بدانند در حديث است : « إذا دَنا العبد الى اللّه يدنو اللّه اليه ومن تقرب الى اللّه شبراً تقرّب اليه ذراعاً ، ومن تقرب اليه ذراعاً تقرب اليه باعاً ، ومن أتاه مشياً جاءه هرولةً ، ومن ذكره فى ملاءٍ ، ذكره فى ملاء أشرفَ ، ومن شكره شكره فى مقام أسنى^۲، ومن دعاه بغير لحن اجابه ، ومن استغفره غفر له »^۳ .

حج زيارت كردن خانه بودحج رب البيت مردانه بود
چند جوئى از طواف كعبه لافهين مرو كعبه مرا ميكن مطاف
اللهُمَّ ! ارْزُقنا زيارة بيت اللّه الحرام فى عامنا هذا و فى كل عام .