صحيح و متقن و يكسان پيروى گردد تا تعدّد مصححان، موجب اختلاف فاحش در چگونگى تصحيح و تحقيق رساله ها نگردد.
2ـ اكثر رساله هايى كه در دفتر اول احيا گرديده اند، متعلّق به يكى از كتابخانه هاى قم اند؛ امّا ضرورى به نظر مى رسد كه براى غناى بيشتر مجموعه، از ساير گنجينه هاى كتب خطى نيز استفاده گردد.
3ـ غالبا رساله ها از روى يك نسخه خطى تصحيح شده اند؛ در حالى كه در تصحيح ،حداقل بايد دو نسخه خطى از يك رساله مورد استفاده قرار گيرد؛ البته در مواردى كه نسخه اى منحصر به فرد باشد، چاره اى نيست.
4ـ با توجه به تعداد زياد رساله هاى حديثى چاپ نشده و امكانات محدود چاپ و نشر، به نظر مى رسد رساله ها و كتابهايى كه از جهت محتوا و قدمت و ديگر جهات، داراى مزيت بيشترى هستند، بايد در اولويت قرار گيرند.
5ـ لازم است فهرست تفصيلى ابواب و فصول رساله ها در اوّل يا آخر مجموعه درج شود. مثلا رساله اول اين دفتر (ألقاب الرسول و عترته)، داراى ابواب و فصولى است كه درج فهرست آن، در يافتن سريع تر مطالب مؤثر مى بود.
6ـ در بخش معرّفى نسخه هاى خطى، مى توان نسخه هاى بيشترى (از كتب مربوط به علوم حديث) را گزارش نمود؛ مثلا اين امكان وجود داشت كه در همين شماره، نسخه هاى مهم نهج البلاغه موجود در كتابخانه آية اللّه گلپايگانى معرّفى شود و يا تعداد مقالات ارائه شده در اين بخش، افزايش يابد.
اميد است اين گرامى دفتر، با استفاده از انديشه كارشناسان و دانايان علوم حديث، روز به روز پربارتر گردد و دير پايد و عددش از اربعين ها درگذرد و گردآورندگان و مصححان فرزانه آن، مصداق حديث شريف نبوى «من حفظ عن امّتى أربعين حديثا…» قرار گيرند.