ترجمه بار دوم، تلخيصى از ترجمه اوّل وى است و مترجم، در آن، ترجمه توضيحات متن و حواشى شيخ بهايى را حذف نموده است. ۱
3ـ ترجمه ميرحسين كرمانى كه نسخه اى از آن در كتابخانه اميرالمؤمنين(ع) در نجف اشرف موجود است. ۲
4ـ ترجمه اى از دانشمندى ناشناس كه نسخه آن در كتابخانه آقاى مهدوى در تهران به شماره 644 موجود است.
5 ـ ترجمه آقا جمال خوانسارى كه پس از اين، به تفصيل معرّفى خواهد شد و سرآغاز آن چنين است:
مفتاح فلاح دنيا و عقبا و مقدمه نجاح آخرت و اولى، حمد و ثناى بارگاه كبرياى كريمى است… اكنون، هنگام شروع است در ترجمه كتاب، «واللّه ولىّ التوفيق فى كلّ باب». سپاس مر خداى را كه دلالت كرده ما را به جاده نجات….
6ـ ترجمه اى از عالمى ناشناس كه نسخه اى از آن را مرحوم شيخ آقا بزرگ تهرانى، در نجف اشرف در كتابخانه مرحوم محمد على خوانسارى رؤيت نموده است. ۳
7ـ ترجمه ابوالمظفر محمد جعفر حسينى كه آن را «التحفة النوابية» نام نهاده و به نوابه شاهزاده بيگم، از شاهزادگان صفويه تقديم كرده است. او به شش باب اصلى كتاب، سه باب ديگر، مشتمل بر اعمال و آداب ماههاى رجب، شعبان، رمضان و ساير ايّام متبرّكه سال، اضافه نموده است. نسخه منحصر اين ترجمه، به شماره 2130 در كتابخانه مدرسه عالى شهيد مطهرى نگهدارى مى شود. اين نسخه، به دست محمد حسين اصفهانى در سال 1086ق، تحرير شده. ۴ و سرآغاز آن چنين است:
1.الذريعة، آقا بزرگ تهرانى، ج۱، ص۲۴ و ج۴، ص۱۳۸ .
2.همان، ج۲۱، ص۳۴۰ .
3.همان، ج۴، ص۱۳۷ .
4.فهرست نسخه هاى خطّى مدرسه عالى شهيد مطهرى، ج۱، ص۱۷ و ج۳، ص۳۷۹؛ الذريعه، ج۳، ص۴۷۸ .
