ص221)، محمد حسين مازندرانى را مجاز از آقا حسين خوانسارى دانسته و به همين اجازه استناد كرده است؛ ولى در ابتداى نسخه و در متن اجازه، تصريح شده كه اين اجازه از آقا جمال خوانسارى است. متن اين اجازه، با استفاده از نسخه دانشگاه تهران خواهد آمد.
7ـ كمال الدين محمد بن معين الدين محمد فسوى فارسى (معروف به ميرزا كمالاى اصفهانى).
8 ـ سيد صدرالدين قمى (م 1165ق)، شارح «وافية الأصول».
ذكر اين نكته ضرورى است كه در كتاب ارزشمند «دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى»، در ضمن معرّفى آقا جمال خوانسارى آمده است: «مقدّس اردبيلى و شيخ يوسف بحرانى، او را ستوده و از مشايخ روايت خود دانسته اند»! ۱ حال آنكه تاريخ وفات مقدس اردبيلى 993ق، است و آقا جمال در 1125ق، از دنيا رفته است. آنكه با آقا جمال معاصر بوده و او را ستوده، محمد بن على اردبيلى، صاحب «جامع الرواة» است. ۲
ديگر آنكه شيخ يوسف بحرانى، از محمد رفيع جيلانى اجازه داشته و جيلانى از آقا جمال اجازه دريافت كرده است. ۳
اجازه آقا جمال به ملاّ محمد حسين مازندرانى
بسم اللّه الرحمن الرحيم و به نستعين
اللّهمّ يا ذا اللطف والكمال والقهر والجلال، نحمدك على ما نصبت العقل لمعرفة توحيدك حجّة ودليلا، وعقلت به الشك، فلم يجد في معارف ذاتك وصفاتك مدخلا وسبيلا، فعلت ما فعلت بالعدل ولم تتّخذ شريكا أو عديلا و وجدت على من أوجدت عدوّا
1.دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى، به كوشش بهاء الدين خرمشاهى، ج۱، ص۴۲ .
2.جامع الرواة، ج۱، ص۱۶۴ـ۱۶۵ .
3.لؤلؤة البحرين، ص۹۰ .
