3 . فاصله داشتن برنامه هاى آموزشى از واقعيت هاى زندگى.
اگر از اين مشكلات عمومى بگذريم, رشته حديث ـ كه دانشكده ويژه آن است ـ با مشكلات خاص و واقعيت هاى ويژه روبه روست كه نمى توان آنها را نديده انگاشت. واقعيت هايى چون: مدوّن نبودن برنامه هاى درسى براى مقاطع تحصيلى كارشناسى ارشد و دكترى, نبود متون درسى مناسب, كمبود استاد و…
با توجه به اميدهاى ياد شده و واقعيت هاى موجود ,بارى سنگين بر دوش دست اندكاران است كه به يارى خداوند, به شايستگى, آن را به مقصد خواهند رساند.ليك نبايد تلاش و مقاومت را از دست داد ;چنانكه نبايد فراتر از توان و قوّت, از خود انتظار داشت.
به نظر مى رسد پاره اى پيشنهادها مى تواند در رفع دشوارى ها ياورى كند:
1. برپايى نشستهاى علميِ حديثى و دعوت از صاحبنظران , تا از يك سو دانشجويان با الگوهاى اين رشته و متخصصان اين فن آشنا گردند و از ديگرسو دانشكده به عنوان يك مركز علميِ حديث شناخته شود.
2. دعوت از استادان اين رشته از دانشگاه هاى خارج كشور, جهت ارائه دستاوردهاى علمى و پژوهشى.
3. ارزيابى مستمر دروس, جزوه ها و متنهاى درسى.