كتابهاى رجالى زير, نام برده و از آنها استفاده كرده است: «رجال» و «فهرست» شيخ طوسى, «رجال» كشّى, «رجال» نجاشى, «التحرير الطاووسى», «خلاصة الأقوال» علاّمه حلّى, حاشيه شهيد ثانى بر «خلاصة الأقوال», حاشيه شيخ محمد بر حاشيه شهيد, «نقد الرجال» تفرشى و «رجال وسيط» استرآبادى. ^۱
امّا به نظر مى رسد كه ملاّصدرا فقط به دو كتاب اخير رجوع مى كرده و از بقيه كتابها توسط اين دو كتابْ استفاده كرده است. ^۲
واضح است كه صدرالمتألهين در علم رجال, فوق العاده نبوده و از نسخه خطّى «شرح أصول الكافى» به خطّ مؤلف, بر مى آيد كه در آغاز, تصميم بررسى رجال سند احاديث را نداشته; زيرا بحثهاى مربوط به سند, در حاشيه نسخه اضافه شده است. ^۳
البته ملاّصدرا در چند جا در بحثهاى رجالى, اظهار نظر و داورى هم كرده است. ^۴ امّا آيا اين بررسى سند, براى اين بوده كه اعتبار اسناد احاديث را ثابت كند و يا كارى تفنّنى انجام داده است؟
او در ذيل حديث دوم كتاب العقل آورده است:
هذا الحديث و ان كان ضعيف السند… إلا أن ذلك لايقدح فى صحّة مضمونه لأنّه معتضد بالبرهان العقلى و كذلك كثير من الأحاديث الواردة فى أصول المعارف و مسائل التوحيد و غيره. ^۵