رجب را براى عمره مقرّر داشت تا آنان كه در اطراف خانه خدا هستند (از مردم مدينه و ديگران كه فاصله شان تا مكّه بيش از چهارده روز نيست), براى عمره بيايند و در رفت و آمدشان در امنيت كامل باشند.
مشابه همين مطلب را مرحوم مجلسى اوّل, مجدّداً در ذيل همين حديث آورده است. ^۱
با اين دو بيان, روشن مى شود كه هيچ گونه تحريفى در روايتْ صورت نگرفته است. بايد گفت كه مرحوم آية اللّه شوشترى در ادّعاى تحريف روايت, دليل قطعى ندارد و تعبير «للحج» را درست معنا نكرده است. روايت, هرگز نمى گويد كه خداوند, سه ماه حرام را ماههاى حج قرار داده است; بلكه مى گويد خدا آنها را حرام قرارداده تا در سايه حرمت آن سه ماه, مراسم حج به شكل مناسبى انجام گيرد.
گفتنى است در نقل «من لايحضره الفقيه», از آن جهت كه نام ماههاى پى در پى برده نشده است, دو توجيه ياد شده جارى است و نقد صاحب «الأخبار الدخيلة» كاملاً پاسخ داده مى شود; ولى در نقل «كافى», نام ماههاى پى در پى, ذكر شده است. امام(ع) فرموده است: «ثلاثة متواليات للحجّ شوّال و ذوالقعدة وذوالحجة» و اين, مانع تحقّق توجيه دوم است. البته از اين جهت كه اين ذيل در «كافى» «منها» ندارد, مى تواند به ماههاى حرام كارى نداشته باشد و مطلب جديدى براى خود باشد, به اين شكل كه روايت بازگو مى كند: «سه ماه پى در پى براى حج داريم: شوّال, ذوالقعده و ذوالحجّه».
درباره خصوص ذيل روايت «كافى», مجلسى اوّل در «روضة المتقين» مى نويسد:
ما في هذا الخبر من تعيين الأشهر الحرم خلاف المتواتر بين العامّة والخاصّة ولعلّه لسهو من النسّاخ أو الرواة حيث أسقطوا من الأخر محرّماً وزادوا في الأوّل شوّالَ. ^۲