القرآن…» به همين نتيجه رسيده است. ¹
نتيجه مهم ديگر, اين است كه چون احكام قرآنى در معرض تغيير و تحوّل قرار نمى گيرند, لذا اين شريعت تا قيامت استمرار دارد. ²
از لحاظ شخصى نيز انسان با تدبّر در آيات قرآن و مجسّم كردن مبدأ و معاد, هم داستان خلقت انسان برايش ياد آورى مى شود و هم آينده را پيش روى خود مى بيند. رواياتى وجود دارند كه در آنها توصيه شده از قرائت آيات رحمت, مسرور و از قرائت آيات مشتمل بر وعده عذاب, محزون شويد. غزالى در كتاب «كيمياى سعادت» از ابوذر نقل مى كند كه پيامبر(ص) يك ثلث شب, اين آيه را تكرار مى كرد كه: ان تعذّبهم فانّهم عبادك وان تغفر لهم فانّك أنت العزيز الحكيم. ³
از امام على(ع) نقل شده است كه قرآن را به سرعت قرائت نكنيد و در پى آن نباشيد كه سوره را به آخر برسانيد; قلوبتان بايد به خشوع درآيد. ⁴ آن حضرت در بيان ديگرى فرمود: قرآن را ياد بگيريد كه بهترين سخن است و در آن انديشه كنيد كه چون بهار است. ⁵
نكته مهم اين فرمايش حضرت, آن است كه در مرحله يادگيرى فرموده «بهترين سخن» است; ولى در مرحله تفكّر و انديشه, آن را به «بهار» تشبيه كرده است; بهارى كه فصل رويش و زندگى است.

و) عمل به قرآن و تمسّك به آن

آنچه اديان الهى را از يكديگر جدا كرده, احكام و دستوراتى است كه هر دين براى