نكته اين است كه حديث شناسى ـ با توضيحاتى كه عرض كردم ـ مادرِ بسيارى از علوم اسلامى است; يعنى اگر كسى بخواهد در هر يك از علوم اسلامى تخصص پيدا بكند, حتماً بايد حديث شناس باشد. روى اين حساب, دانشكده علوم حديث, در واقع, مقدّمه دانشگاه اسلام شناسى در همه رشته هاست; ان شاء اللّه! دانشجويان اين دانشكده و محققانى كه در مركز تحقيقات دار الحديثْ مشغول تلاش هستند, بايد به تدريج آماده شوند و آمادگى پيدا كنند براى تأسيس دانشگاه اسلام شناسى در همه رشته ها; چون حديث, مادرِ عمده علوم اسلامى است.
ما موقعى به آن نقطه مطلوب مى رسيم كه بتوانيم در همه رشته هاى اسلامى, همه مراكز عالى آموزشى كشور و خارج كشور را تغذيه كنيم. دانشكده علوم حديث, مقدّمه اين هدف بلند است. در حال حاضر, دانشگاه هاى ما در رشته هايى كه مربوط به علوم انسانى مى شود, كتابى كه مطالب آن برگرفته از منابع اسلامى باشد, براى دانشجو ندارند و يا خيلى كم دارند.
دانشگاه هاى ما در علوم سياسى چه دارند؟ در رشته علوم سياسى, همان چيزى را كه غربى ها گفته اند, ما تكرار مى كنيم. در جامعه شناسى چه داريم از اسلام؟ همان هايى كه آنها گفته اند, در دانشگاه ما دارد تدريس مى شود. در روان شناسى چه داريم از اسلام؟ در تاريخ اسلام, ما چه چيزى داريم؟ اخيراً مراجعه كردند به بنده براى مصاحبه درباره مديريت اسلامى و مديريت مشاركتى در اسلام. در اين باره, ما تاكنون چه كرده ايم؟
در حديث شناسى, تنها چيزى كه كار شده است در حوزه هاى علميه, فقه و اصول است. بله, فقه و اصول هم ريشه در حديث دارند; ليكن تنها فقه و اصول, حديث نيست. حديث, خيلى فراتر از فقه و اصول است.
حديث, عرفان است; روان شناسى است; اقتصاد است; جامعه شناسى است; سياست است; مديريت است و… و قطعاً معارف حديثى ما براى رشته هاى مختلفى كه امروز در دانشگاه هاى خودمان تدريس مى شوند (بويژه علوم انسانى),