تحقيقات جمعى و تشكيلاتى دارد. تا به حال در اين زمينه ها افراد به صورت فردى كار كرده اند. در زمينه علوم حديث هم در هر گرايشش به صورت فردى كار شده; ولى به صورت تشكيلاتى و سازمانى تا به حال قطعاً كار نشده است.
مؤسسه فرهنگى دارالحديث, دانشكده علوم حديث و پژوهشكده علوم حديث, به عنوان اولين گام, براى اينكه به صورت تشكيلاتى و سازماندهى شده در زمينه رشته هاى مختلف فنون اسلامى تحقيق صورت بگيرد, زمينه را فراهم كرده اند. من از اين قسمت مى گذرم; ولى اينجا حرفْ خيلى هست.

حديث و خودسازى

نكته ديگرى كه من مايل هستم در اينجا براى دانشجويان عزيز ذكر كنم, اين است كه براى رسيدن به نور وحى, براى اينكه شما حديث شناس بشويد, بايد نورانى شويد. بايد اين نور باطنى را كه نورانيّت جامعه بشرى جز از طريق آن امكان پذير نيست, در خود ايجاد كنيد.
دانشجوى علوم حديث بايد با ساير دانشجويان, تفاوت اساسى داشته باشد. اينكه خطاب به معصومان مى گوييم: «كلامكُم نور; سخن شما نور است», ظرفيت هم براى شناسايى اين نور و حمل اين نور, لازم است. هر دانشجويى نمى تواند حامل كلام نورانى اهل بيت باشد; نمى تواند حديث شناس شود; نمى تواند تخصص پيدا كند. بلكه آن دانشجويى مى تواند در اين رشته موفق باشد و به هدف برسد كه خودش را منطبق با آنچه اهل بيت گفته اند و آنچه اين نور اقتضا مى كند, تربيت بكند.
ما به همان ميزان كه به متخصص شدن دانشجويان اين دانشكده در علوم اهل بيت و در علم حديثْ اهميّت مى دهيم, به همان ميزان, به اينكه دانشجويان اين دانشكده مهذَّب باشند تا بتوانند نورانيّت كلام اهل بيت را به جامعه منتقل كنند هم اهميّت مى دهيم. دانشجوى علوم حديث بايد علاوه بر حمل نور, خودش هم