باشد; حتماً بايد با مواضع گروههاى سياسى آشنا باشد; ليكن مطلق گرا بودن, برخلاف هدفى است كه دانشجو دنبال مى كند. هيچ كس مطلق نيست. هيچ گروهى هم مطلق نيست. ما مى گوييم منطق دانشجو بايد منطق قرآن باشد: فبشّر عباد الذين يَستَمعونَ القولَ فيتبّعون أحسنَه.^۱ همه حرفها را مى شنويم; حرف همه گروهها را مى شنويم; آنچه بهتر و منصفانه تر است, آن را مى پذيريم.
به نظر ما دانشجو بايد هدايتگر حركتهاى سياسى باشد. اگر خودش در يك قالب سياسى رفت, ديگر نمى تواند هادى و راهنماى جريانهاى سياسى باشد; آن وقت, مطلق گرا مى شود; آن وقت مى گويد هر كس با گروه من است, درست مى گويد و هر كس با گروه من نيست, درست نمى گويد.
ما در شرايط فعلى در دانشكده در عين اينكه معتقديم بايد زمينه را فراهم كنيم تا دانشجو در كنار رشد علمى و اخلاقى, از نظر سياسى هم رشد كند, مايل نيستيم درگيرى هاى سياسى به دانشكده علوم حديث راه يابد ما كمك مى كنيم كه بينش سياسى دانشجو تقويت شود; ولى از اينكه جنجال و درگيرى گروههاى سياسى در دانشكده ايجاد شود, جلوگيرى مى كنيم.
ما با همه توان, تلاش خواهيم كرد كه دانشجوها بتوانند قضاوت كنند و در آن مسيرى كه حق است, حركت كنند و حتى بتوانند جريانهاى سياسى را هدايت كنند.
راجع به برنامه ها و مسائلى كه خواهران و برادران بايد به آنها عنايت داشته باشند, برادر بزرگوار, حجة الاسلام والمسلمين جناب آقاى قاضى عسكر ـ كه حق بسيار زيادى بر دانشكده دارند و از آ نجا كه بنده فرصت نداشتم مسائل دانشكده را پيگيرى كنم, همه زحمات به عهده ايشان بود ـ توضيحاتى ارائه خواهند كرد.